Sputter - The Academy Is...

Wake up, try on your new disguise,

Would they recognize you anyway?

Would they?

Dead leaves lie down beneath your feet

As you step into the street and

Notice the distance between the hearts and homes

But still you know it’s alright.

You’re not looking back this time.

You know it’s alright.

You’re stepping on the cracks and you feel fine.

Don’t waste your breath.

You wouldn’t want this anyway.

And if you did, I think I’d let you,

Talk this to death, or in circles like we’re aeroplanes.

But all along I knew that we would sputter out.

We would sputter.

Outside constructions workers pour

A brand new basement floor.

But then the ground starts shaking

fault lines to your own front door.

I looked at this and thought of you,

And all that is and isn’t true,

And with the strength left in me,

walked on while the walls came down.

It’s alright.

You’re not looking back this time.

You know it’s alright.

I’m stepping on the cracks and I feel fine.

Don’t waste your breath.

You wouldn’t want this anyway.

And if you did, I think I’d let you,

Talk this to death, or in circles like we’re aeroplanes.

But all along I knew that we would sputter out.

We would sputter.

We would sputter…

We would sputter…

We would sputter out…

We would sputter out.

Don’t waste your breath.

You wouldn’t want this anyway.

And if you did, I think I’d let you,

Talk this to death, or in circles like we’re aeroplanes.

But all along I knew that we would sputter out.

(We would sputter)

But all along I knew that we would sputter out.

(We would sputter)

But all along I knew that we would sputter out.

We would sputter

We would sputter down.

Word wakker, probeer je nieuwe vermomming,

Zouden ze je dan toch herkennen?

Zouden ze?

Dode bladeren liggen onder je voeten

Als je de straat op stapt en

Let op de afstand tussen de harten en huizen

Maar toch weet je dat het goed is.

Je kijkt deze keer niet terug.

Je weet dat het goed is.

Je stapt op de kloven en je voelt je goed.

Verspil je adem niet.

Dit wil je toch niet.

En als je dat deed, denk ik dat ik je zou laten,

Praat dit dood, of in kringen alsof we vliegtuigen zijn.

Maar al die tijd wist ik dat we zouden sputteren.

We zouden sputteren.

Buiten bouwvakkers gieten

Een gloednieuwe kelderverdieping.

Maar dan begint de grond te trillen

breuklijnen naar uw eigen voordeur.

Ik keek hiernaar en dacht aan jou,

En alles wat wel en niet waar is,

En met de kracht die nog in mij zit,

liep door terwijl de muren naar beneden kwamen.

Het is goed.

Je kijkt deze keer niet terug.

Je weet dat het goed is.

Ik stap op de kloven en ik voel me prima.

Verspil je adem niet.

Dit wil je toch niet.

En als je dat deed, denk ik dat ik je zou laten,

Praat dit dood, of in kringen alsof we vliegtuigen zijn.

Maar al die tijd wist ik dat we zouden sputteren.

We zouden sputteren.

We zouden sputteren...

We zouden sputteren...

We zouden sputteren...

We zouden sputteren.

Verspil je adem niet.

Dit wil je toch niet.

En als je dat deed, denk ik dat ik je zou laten,

Praat dit dood, of in kringen alsof we vliegtuigen zijn.

Maar al die tijd wist ik dat we zouden sputteren.

(We zouden sputteren)

Maar al die tijd wist ik dat we zouden sputteren.

(We zouden sputteren)

Maar al die tijd wist ik dat we zouden sputteren.

We zouden sputteren

We zouden sputteren.