Ton portrait - Têtes Raides

Le soleil est tombé en morceaux

Un parapluie est mort dans le caniveau

Un cycliste se fait traîner par son oiseau

L’orange lune flotte entre les sapins

Le ciel je s’est blessé en rêvant

Le café a pris froid des enfants

Jardins de croix château de sang

Un vent de fenêtre prêt à rugir

L’océan est parti sans rien dire

Le toit de la terre s’est énervé

Et les saisons applaudissent

Les musiciens dépravés

Et une dame en noir

Brandissant un cœur délavé

L'écume s'éteint sur la lisière

De tes hanches

Qu’effleure la peau sèche

Sur un matin blanc

Qu’effleure un matin sec

Sur ta peau blanche

De zon is aan stukken gevallen

Een paraplu stierf in de goot

Fietser wordt meegesleurd door zijn vogel

De oranje maan zweeft tussen de dennenbomen

De lucht die ik heb gekwetst door te dromen

Koffie is koud kinderen

Blood Castle Cross Gardens

Een raamwind klaar om te brullen

De oceaan vertrok zonder iets te zeggen

Het dak van de aarde werd boos

En de seizoenen applaudisseren

De verdorven muzikanten

En een dame in het zwart

Een vervaagd hart omhoog houden

Het schuim vervaagt aan de rand

Van je heupen

Aangeraakt door een droge huid

Op een witte ochtend

Aangeraakt door een droge ochtend

Op je blanke huid