Les Choses - Têtes Raides

On ne force pas les choses

Elles partent comme elles éclosent

Les sépales de tes roses

Ont flambé

On se souvient d’une nuit d’un refrain

Un soupçon de silence incertain

On s’abîme où l’on se pose

Les papillons osent

Mais la mer a repris

Les fossiles de nos folies

Que fais-tu là?

Mais je sais pas

J’passais par là

Au coin du bois

Y avait ma vie

Qui m’attendait

Depuis trois siècles

Et me voilà

Mais v’la-t'-y-pas

Qui j’vois là-bas

Une autre vie

Qui m’tend les bras

On ne force pas les choses

Elles partent comme elles éclosent

Le calice de tes roses

A flambé

On n’se dit rien ça vit comme ça vient

Ça vient ça va ça vit de bout de rien

Ça s’immisce

Les papillons osent

Mais la mer a repris

Les fossiles de nos folies

Que fais-tu là?

Mais je sais pas

J’allais par là

Au coin du bois

Vivre la vie

Qui m’attendra

Dans deux trois siècles

Je serai là

Elle m’attendra

Au coin du bois

Cette autre vie

Qui m’tend les bras

Et puis l’on force la chose

Dans de vagues proses

Une effluve de rouge rose

A flambé

Au coin du bois j’ai trouvé ce matin

Une autre vie qui me tendait les mains

Comme on n'était pas grand-chose

Les papillons se posent

Et la mer a repris

Les fossiles de nos folies

Je t’attendrai

Au coin du bois

Et puis toujours

Tu seras là

We forceren niets

Ze vertrekken als ze uitkomen

De kelkblaadjes van je rozen

hebben gevlamd

We herinneren ons een nacht een refrein

Een vleugje onzekere stilte

We zinken waar we landen

vlinders durven

Maar de zee begon weer

Fossielen van onze dwaasheden

Wat doe jij hier?

Maar ik weet het niet

ik kwam langs

Om de hoek

Daar was mijn leven

wie zat er op mij te wachten

Drie eeuwen lang

En hier ben ik

Maar daar ga je

wie zie ik daar

Een ander leven

Wie strekt zijn armen naar mij uit

We forceren niets

Ze vertrekken als ze uitkomen

De kelk van je rozen

gevlamd

We zeggen niets tegen elkaar, het leeft zoals het komt

Het komt, het gaat, het leeft van niets

Het interfereert

vlinders durven

Maar de zee begon weer

Fossielen van onze dwaasheden

Wat doe jij hier?

Maar ik weet het niet

ik ging er heen

Om de hoek

Leef het leven

wie zal op me wachten

Over twee of drie eeuwen

ik zal er zijn

Ze zal op me wachten

Om de hoek

Dit andere leven

Wie strekt zijn armen naar mij uit

En dan forceren we het

in vaag proza

Een vleugje rozerood

gevlamd

Op de hoek van het bos vond ik vanmorgen

Een ander leven reikt naar mij

Omdat we niet veel waren?

De vlinders zijn aan het landen

En de zee begon weer

Fossielen van onze dwaasheden

ik zal op je wachten

Om de hoek

En dan altijd

Je zal er zijn