Mon slip - Têtes Raides

Parce qu’il n’attachait pas son chapeau

Les marécages

L’ont avalé tout cru tout chaud

Dans les nuages

C’est bien normal car son chapeau c'était un corbeau

Profitant de l’orage

Il avait rendez-vous

Aux peupliers sauvages

Maintenant qu’j’ai l’crâne tout rasibus

On pourrait croire on pourrait croire

Qu’les corbeaux ça vit dans les gares

Je n’veux pas être de ce départ

Si toutes les fleurs

Portaient un nom

On t’appellerait

Fille de rien

Les corps sont beaux

Sans les âmes

Sur les gammes

Les corbeaux

Tachent le large paysage

Du concerto des chapeaux

Parce qu’il laissait flotter son manteau

Les feux de glace

Dans le blizzard des hauts-fourneaux

Plus une trace

Que voulez-vous mais son manteau c'était une peau de vache

L’herbe de carne du troupeau

Qui fricotait du rififi

La rixe lui brûlait la peau

Maintenant qu’j’ai l’poitrail dépourvu

N’allez pas croire n’allez pas croire

Qu’les chameaux ça traîne pas les bars

Quand ils ne sont pas au placard

Parce qu’il n’enlaçait jamais ses croquenots

Ah misère

Le ciel c’est la terre craquelée

Et mes chaussons c’est du papier

Quelle connerie mais ces godasses en croco

Qui s’font la belle

Mais on aurait dit qu’j’aurais rien dit

Vu que je marche à côté d’elles

Maintenant qu’j’galope nus pieds sur l’eau

On pourrait croire on pourrait croire

Qu’les caïmans ont faim d’me voir

Chacun trouvera son histoire

Cette fleur

Porte un nom

On l’appelle

Fille de rien

Les corps sont beaux

Sans les âmes

Sans nos armes

Nos oripeaux

Et légère, passagère

Je plongerai dans les eaux

Ça compte pas, c’est dégueulasse

On nous a piqué nos enfances

Ça compte pas cette fois-là

On m’avait pas prévenu tout ça

N’y comptez pas, j’vous l’dirai pas

Où l’on a planqué les morceaux

Nos allumettes et nos copeaux

J’vous l’dirai pas, j’vous l’dirai pas

Et dans les flammes des corbeaux

Des peaux de vache et des crocos

Danse l’insouciance

Mais si Mon Slip est en kangourou

Soit circonspect ou bien alors

Reprends ton vieux clacos en or

Mon vieux corbeau et moi j’arrête tout

Omdat hij zijn hoed niet heeft gestrikt

de moerassen

Slikte het rauw terwijl het warm was

In de wolken

Het is heel normaal omdat zijn hoed een raaf was

Genieten van de storm

Hij had een date

Naar de wilde populieren

Nu ik de schedel helemaal rasibus heb

We konden geloven dat we konden geloven

Dat kraaien in stations wonen

Ik wil niet van dit vertrek zijn

Als alle bloemen

Had een naam

We zouden je bellen

Dochter van niets

Lichamen zijn mooi

zonder de zielen

Op de stranden

de kraaien

Vlek het weidse landschap

Van het concert van hoeden

Omdat hij zijn jas liet drijven

De ijsvuren

In de hoogovensblizzard

Geen spoor

Wat wil je, maar zijn jas was van koeienhuid?

Kudde Vlees Gras

Wie kookte rififi

De vechtpartij verbrandde zijn huid

Nu mijn borst leeg is

Geloof niet geloof niet

Laat de kamelen niet rond de tralies hangen

Als ze niet in de kast liggen

Omdat hij zijn croquenots nooit knuffelde

Oh ellende

De lucht is de gebarsten aarde

En mijn pantoffels zijn van papier

Wat een bullshit maar deze krokodillenschoenen

Die zichzelf mooi maken

Maar het leek alsof ik niets zou hebben gezegd

Terwijl ik naast hen loop

Nu ik blootsvoets op het water galopperen

We konden geloven dat we konden geloven

Dat de kaaimannen hongerig zijn om mij te zien

Iedereen vindt zijn verhaal

deze bloem

Heeft een naam

Het heet

Dochter van niets

Lichamen zijn mooi

zonder de zielen

Zonder onze wapens

ons klatergoud

En licht, vluchtig

Ik zal in het water duiken

Het telt niet, het is walgelijk

We zijn beroofd van onze jeugd

Het telt deze keer niet

Ik was hier niet voor gewaarschuwd

Reken er niet op, ik zal het je niet vertellen

Waar we de stukken hebben verstopt

Onze lucifers en schaafsel

Ik zal het je niet vertellen, ik zal het je niet vertellen

En in de vlammen van kraaien

Koeienhuiden en krokodillen

Zorgeloos dansen

Maar als My Briefs in kangoeroe zit

Wees op uw hoede of anders

Neem je oude gouden klak terug

Mijn oude kraai en ik stoppen alles