Les Corbeaux - Têtes Raides

Seigneur, quand froide est la prairie

Quand dans les hameaux abattus

Les longs angélus se sont tus…

Sur la nature défleurie

Faites s’abattre des grands cieux

Les chers corbeaux délicieux

Les chers corbeaux délicieux

Armée étrange aux cris sévères

Les vents froids attaquent vos nids!

Vous, le long des fleuves jaunis

Sur les routes aux vieux calvaires

Sur les fossés et sur les trous

Dispersez-vous, ralliez-vous!

Dispersez-vous, ralliez-vous!

Par milliers, sur les champs de France

Où dorment des morts d’avant-hier

Tournoyez, n’est-ce pas, l’hiver

Pour que chaque passant repense!

Sois donc le crieur du devoir

Ô notre funèbre oiseau noir!

Ô notre funèbre oiseau noir!

Mais, saints du ciel, en haut du chêne

Mât perdu dans le soir charmé

Laissez les fauvettes de mai

Pour ceux qu’au fond du bois enchaîne

Dans l’herbe d’où l’on ne peut fuir

La défaite sans avenir

La défaite sans avenir

Heer, wanneer koud is de weide

Wanneer in de geslachte gehuchten

De lange angelus viel stil...

Op de verdorde natuur

Breng grote luchten naar beneden

De lieve heerlijke kraaien

De lieve heerlijke kraaien

Vreemd leger met strenge kreten

Koude winden vallen je nesten aan!

Jij langs de vergeelde rivieren

Op de wegen naar de oude Calvaries

Over de sloten en over de gaten

Verspreid, verenigt u!

Verspreid, verenigt u!

Bij duizenden, op de velden van Frankrijk

Waar de doden van eergisteren slapen

Draai, nietwaar, winter?

Voor iedere voorbijganger om aan terug te denken!

Dus wees de omroeper van plicht

O onze begrafenis zwarte vogel!

O onze begrafenis zwarte vogel!

Maar, heiligen in de hemel, in de eik

Mast verloren in de gecharmeerde avond

Laat de zangers van May

Voor degenen die in de diepten van de houtketen zijn

In het gras waaruit geen ontsnapping mogelijk is

De nederlaag zonder toekomst

De nederlaag zonder toekomst