Le Théâtre des poissons - Têtes Raides

Tous les bateaux

Ne reviennent pas au port

Y a ceux qui restent dehors en décor

Au théâtre des poissons

Les marins s’y joindront sans remord

Entre théâtre et poissons

Y a la musique

Les semblants faut s’les préciser

Bras d’sus bras d’sous

Pour le générique

Y a parfois un semblant

Une esquisse dans la brume

Un refrain qui vous prend la main

Toi les ch’mins tu les as pris

Dans la pogne et dans les dents

C’est parce qu’on t’as pas appris

C’que c'était un enfant

Tous les bateaux

Ne reviennent pas au port

Y a ceux qui restent dehors en décor

En mer du Nord

Y a des remords aux accents

Qui ne sont jamais (jamais) prétendus

La vie est un port et les passants

Des détenus

Mais chaque fois qu’on s’la goutte

La vie c’est du piment

Et des feuilles d’excrément

Excréments dans la mer du Nord

Y a de l’or et des bateaux d’argent

S’il flotte le corps d’un marin

Entre l’envie et la vraie vie

Y a la distance

Et si c’est pas d’la comédie

Je plaque tous mes souvenirs

Je quitte ma maison

Mes lunes pleines à boire

Le ventre à bras le cou

On mangera sans y croire

Du soleil à s’en foutre

Plein le cœur et les mains

Scellé comme un ivrogne

Qui nous f’ra faire le tour

De la mer du Nord

Sans décor

Sur un radeau d’argent

La ville s’endort

Sur les passants prévenus

Quand flotte le corps

D’un marin qui dort

Alle boten

Keer niet terug naar de haven

Er zijn er die buiten blijven als decoratie

In het vistheater

Zeilers zullen meedoen zonder spijt

Tussen theater en vis

Er is muziek

De schijn moet worden gespecificeerd

Arm boven arm onder

voor de generieke

Soms is er een schijn

Een schets in de mist

Een refrein dat je hand vastpakt

Jij de wegen die je nam

In de pogne en in de tanden

Het is omdat je het niet geleerd hebt

Het was een kind

Alle boten

Keer niet terug naar de haven

Er zijn er die buiten blijven als decoratie

In de Noordzee

Er zit wroeging in de accenten

Die nooit (nooit) worden beweerd

Het leven is een haven en voorbijgangers

gedetineerden

Maar elke keer krijgen we de druppel

Het leven is hete peper

En uitwerpselen

Uitwerpselen in de Noordzee

Er zijn gouden en zilveren schepen

Als het lichaam van een zeeman drijft

Tussen afgunst en het echte leven

Daar is de afstand

En als het geen komedie is

Ik bord al mijn herinneringen

ik verlaat mijn huis

Mijn volle drinkmanen

Van buik tot nek

We zullen eten zonder te geloven

Zonneschijn

Vol hart en handen

Verzegeld als een dronkaard

Wie leidt ons rond

Van de Noordzee

zonder decor

Op een zilveren vlot

De stad valt in slaap

Op voorbijgangers gewaarschuwd

Wanneer het lichaam drijft

Van een slapende zeeman