La P'tite dernière - Têtes Raides

En entrant dans la ruelle

L’amour qui se vend aux passants

Elle ne croit pas être cruelle

Quand elle te prie en passant

Les amants sont toujours des passants

Quand les chiens s’aiment toujours dans la rue

Allons voir si les filles du port

Sont toujours aussi dévêtues

La porte qui se referme

Et nous voilà tous les deux

Se croyant être fidèles

La mort n’est pas loin de nous deux

Les amants sont toujours des passants

Quand les chiens s’aiment toujours dans la rue

Allons voir si les filles du port

Sont toujours aussi dévêtues

De ma fenêtre y a le pays

A se devoir toujours trahi

Au stand du tir et de la chance

A ceux qui n’en eurent jamais

On reviendra pas vous voir

De ma fenêtre il pleut un peu

Enfermés dans nos armoires

On n’est plus là pour s’aimer

En sortant de la ruelle

L’amour qui n’a plus de raison

Toutes les fleurs du côté des poubelles

Se sont fait une raison

Mais les fleurs ont mille fois raison

Quand l’béton pousse toujours dans la rue

Allons voir si les enfants du nord

Ont la peau comme il est prévu

Ca m'étonne plus vraiment

De mourir à vingt ans

Quand ta peau est si belle

Et puis qu’on a le temps

Ca m'étonne plus vraiment

De mourir à vingt ans

Mais ça m'étonne vraiment

D’avoir passé mes vingt ans

Het steegje binnenkomen

De liefde die verkoopt aan voorbijgangers

Ze denkt niet dat ze wreed is

Wanneer ze je smeekt voorbij te gaan

Liefhebbers zijn altijd voorbijgangers

Als honden op straat nog van elkaar houden

Eens kijken of de havenmeisjes

Zijn altijd zo naakt

De sluitende deur

En hier zijn we allebei

Geloven dat ze trouw zijn

De dood is niet ver van ons beiden

Liefhebbers zijn altijd voorbijgangers

Als honden op straat nog van elkaar houden

Eens kijken of de havenmeisjes

Zijn altijd zo naakt

Vanuit mijn raam is er het land

Om altijd verraden te moeten worden

Op de schietbaan en geluk

Voor degenen die er nog nooit een hebben gehad

We zien je niet meer

Vanuit mijn raam regent het een beetje

Opgesloten in onze kasten

We zijn hier niet meer om van elkaar te houden

Komt uit de steeg

De liefde die geen reden meer heeft

Alle bloemen aan de zijkant van de vuilnisbakken

Hebben een besluit genomen

Maar de bloemen hebben duizend keer gelijk

Als het beton nog groeit op straat

Eens kijken of de kinderen van het noorden

Heb een huid zoals het bedoeld is

Het verbaast me echt

Om te sterven op twintig

Als je huid zo mooi is

En dan hebben we tijd

Het verbaast me echt

Om te sterven op twintig

Maar het verbaast me echt

Om mijn twintiger jaren te hebben doorgebracht