La Bougie - Têtes Raides

Je me suis trompé

Je vous ai trompé

Prenez-moi

Vous pourrez me juger

Tu n'étais pas cet homme

Tu n’es pas cet homme

Je ne suis

Que l’ombre de ma vie

On traverse le temps

Dépassé des présents

Un regard

Sur le quai d’une gare

Et nous voila dans le train

Entre les chats les chiens

C’est écrit

On s’en ira demain

Si c’est ça la vie

Je la vis

Le froid de l’hiver

Et ton sourire aussi

Dans le soleil

Sous la pluie

N’oublie pas la bougie

Des enfants du paradis

Je me suis donné

Je vous ai donné

Prenez-moi

Vous pourrez me juger

Je ne suis pas cet homme

Je ne serai pas cet homme

Pour que tremble encore

Ce qui fait qu’on est un corps

Quand brûle les paroles

D’un monde qui s’envole

Une main

Levée comme le poing

Quand s’arrache à nos souvenirs

Un parfum d’avenir

C’est écrit

Jamais on va partir

Si c’est ça la vie

Je la vis

Le froid de l’hiver

Et ton sourire aussi

Dans le soleil

Sous la pluie

N’oublie pas la bougie

Des enfants du paradis

ik heb me vergist

Ik heb je bedrogen

Neem mij

Je mag me beoordelen

jij was niet die man

Jij bent niet die man

ik ben niet

Dat de schaduw van mijn leven

We gaan door de tijd

Ingehaald door cadeautjes

Een blik

Op een perron

En hier zitten we dan in de trein

Tussen de katten de honden

Het is geschreven

We vertrekken morgen

Als dit het leven is

ik zag haar

De kou van de winter

En jouw lach ook

In de zon

Onder de regen

Vergeet de kaars niet

kinderen van het paradijs

ik gaf mezelf

ik gaf je

Neem mij

Je mag me beoordelen

ik ben niet die man

Ik zal die man niet zijn

Zodat het nog steeds beeft

Wat maakt ons een lichaam?

Wanneer de teksten branden

Van een wereld die wegvliegt

Een hand

Opgeheven als een vuist

Wanneer wordt uit onze herinneringen gescheurd

Een geur van de toekomst

Het is geschreven

We gaan nooit weg

Als dit het leven is

ik zag haar

De kou van de winter

En jouw lach ook

In de zon

Onder de regen

Vergeet de kaars niet

kinderen van het paradijs