Ici - Têtes Raides

La nuit et le brouillard

Nous rappellent à l’histoire

Métamorphose d’un matin la vie nous dépose

Sur le pallier de nos vies mal embouties

Y a quelques rêves qui frappent à la porte aussi

C’est pas grand chose, ça n’a pas de prix

Des fois il paraît ça s’appelle un ami

Ce quelque chose qui ne se décrit

On l’appelle parfois un amour aussi

Ce rêve là je veux le faire ici

Ce rêve là je veux le faire ici

Ce rêve là je veux le faire

Un peu plus tard quand crache les guitares

Là où résonnent pourquoi on est des hommes?

Et on s’oublie dans les plis de la nuit

Noyé de rêves dans l’aube qui jaillit

Le ciel rose ça n’a pas de prix

Des fois il paraît qu’il est bleu aussi

Ce quelque chose qui ne fait pas de bruit

Si ça s’appelle vivre libre sa vie

Ce rêve là je veux le faire ici

On se reparlera sans se dire de mots

Dans un silence qui se fera l'écho

Une musique qui nous dira bientôt

Ce n'était rien qu’une mélodie de trop

Pourquoi mes mains chaque fois qu’elles se posent

Ne sont plus rien que des couteaux?

Pourquoi le monde chaque fois qu’il y croit

S’enlace-t-il et se coupe les bras?

Il y a des rêves à ne pas faire ici

Il y a des rêves à ne pas faire ici

Il y a des rêves à ne pas faire ici

Ici…

De nacht en de mist

Herinner ons aan de geschiedenis

Metamorfose van een ochtendleven zet ons af

Op de drempel van onze ellendige levens

Er kloppen ook wat dromen op de deur

Het is niet veel, het is onbetaalbaar

Soms lijkt het alsof het een vriend wordt genoemd

Dat iets dat niet kan worden beschreven

Het wordt ook wel eens liefde genoemd

Deze droom wil ik hier doen

Deze droom wil ik hier doen

Deze droom die ik wil doen

Even later als de gitaren spugen

Waar resoneert waarom we mannen zijn?

En we vergeten onszelf in de plooien van de nacht

Verdronken in dromen bij het aanbreken van de dag

Roze luchten zijn onbetaalbaar

Soms lijkt het alsof hij ook blauw is

Dat iets dat geen geluid maakt

Als het heet je leven vrij leven

Deze droom wil ik hier doen

We praten weer zonder een woord te zeggen

In een stilte die zal echoën

Een muziek die ons snel zal vertellen

Het was maar één melodie te veel

Waarom doen mijn handen elke keer dat ze landen?

Zijn het niet meer dan messen?

Waarom gelooft de wereld het elke keer?

Knuffelt hij en snijdt hij in zijn armen?

Er zijn dromen die hier niet gemaakt mogen worden

Er zijn dromen die hier niet gemaakt mogen worden

Er zijn dromen die hier niet gemaakt mogen worden

Hier…