Tuonelaan - Teräsbetoni

Synkän saapuen he tulivat etsien

Miestä nukkuvaa, avutonta saalistaan

Suoja varjojen, nurmi alla jalkojen

Äänetönnä yössä salamurhaaja työssä

Tuonelaan miestä viedään taas

Kuolemaan, syyttömänä tuomitaan

Mutta maailmaan henki palaa riivaamaan

Oikeutta hakemaan

Tupa hiljainen, henkäisy viimeinen

Ei osannut aavistaa, mikä unessaan odottaa

Hahmo synkänlainen, ei mies eikä nainen

Mukaansa pyytäen, kättänsä ojentaen

Sieluni uhraan jos vain kasvaa saan

(Onhan sanasi kyllä, tuhoa päälle maan

Ei säästy edes rakkainpasi, buahahahaa)

Niin mä teen siirrän kaiken

Ajasta ikuisuuteen

Somber aangekomen, kwamen ze zoeken

Een slapende man, zijn hulpeloze prooi

Bescherming tegen schaduw, gras onder de voeten

Stille nacht moordenaar aan het werk

De man wordt weer naar Tuonela gebracht

Ter dood, onschuldig veroordeeld

Maar de geest keert terug naar de wereld om te demoniseren

Het recht om te solliciteren

Kamer stil, adem als laatste

Kon niet raden wat te verwachten in zijn slaap

De figuur is somber, noch mannelijk noch vrouwelijk

Om zijn hand vragen, zijn hand uitstrekken

Ik offer mijn ziel als ik alleen maar opgroei

(Uw woord is tenslotte ja, vernietig de aarde)

Zelfs niet je liefste passen, buahahaha)

Dus ik verplaats alles

Van tijd tot eeuwigheid