Hiç Kimse Bilemez - Teoman

Ben hep sana gelirim

Beni anlasın diye tenin

Bırakırım kamaşsın yaşamdan gözlerim

Tenini avuçlarım zaten severim

Gelmesen de, sevmesen de beni…

Tutsan ellerimden

Geçmişi unutamam ki

Öpsem gözlerinden, yaşları kurutamam ki

Damağım çöle dönmüş

Sesim çamura

Oyuncağını geri ver, içimdeki çocuğa

Hiç kimse bilmez

Hiç kimse sevmez

Şimdi sende yoksun yanımda

Yüzüm gözüm toz toprak

Yağmurların yıkamaz

Kalbim kabuk bağlar

İçim artık acımaz

Kanserli kentlerin çığlığından

Son trenle ayrıldığımdan

Ik kom altijd naar je toe

zodat je me begrijpt

Laat me mijn ogen verblinden van het leven

Ik hou nu al van je huid met mijn handpalmen

Zelfs als je niet komt of niet van me houdt...

Houd mijn handen vast

Ik kan het verleden niet vergeten

Als ik je ogen kus, kan ik de tranen niet drogen

Mijn smaakpapillen zijn veranderd in een woestijn

Mijn stem is in de modder

Geef je speeltje terug, het kind in mij

niemand weet

niemand houdt van

Nu ben je niet bij mij

Mijn gezicht is stof in mijn ogen

Je regens kunnen niet wassen

Mijn hart doet pijn

ik heb geen pijn meer

Van de schreeuw van steden met kanker

Sinds ik met de laatste trein vertrok