Gecenin Sonuna Yolculuk - Teoman

Akrobat yürüyor ipte

Ateşi çalarken yakalanıyor

Vuruluyor, düşüyor

Çok zaman önce

Uğrunda yaşayacak ölecek

Bir şeyi kalmamıştı zaten

Bisküvi kıvamında kalbi var, sülfür kokusu havada

Gecenin sonuna yolculuğunda

Evine bir daha hiç dönmemeli

Bir yola çıkarsa insan

Bir daha hiç sevmemeli

Çöpe attıysa kalbini

Yoktur acıması anıların

Apansız saldırırlar

Korkudan ölür ama kaçmaz

Boynunu uzatır baltaya

Gecenin sonuna yolculuğunda

Kadın vapurda

Çoktan sönmüş gençliği

Bazen inanıyor mucizeye

Bazen kıyamete

Uğrunda yaşayacak ölecek

Bir şeyi kalmamıştı zaten

Bisküvi kıvamında kalbi var, sülfür kokusu havada

Gecenin sonuna yolculuğunda

Evine bir daha hiç dönmemeli

Bir yola çıkarsa insan

Bir daha hiç sevmemeli

Çöpe attıysa kalbini

Yoktur acıması anıların

Apansız saldırırlar

Korkudan ölür ama kaçmaz

Boynunu uzatır baltaya

Gecenin sonuna yolculuğunda

Sürüyor arabasını sürücü

Fren yok, gaz dipte

Geçip gidiyor nehrini

Hiç bozmadan istifini

Uğrunda yaşayacak ölecek

Bir şeyi kalmamıştı zaten

Bisküvi kıvamında kalbi var, sülfür kokusu havada

Gecenin sonuna yolculuğunda

acrobaat die op een slappe koord loopt

Gevangen bij stelen van vuur

Schieten, vallen

een lange tijd geleden

zal leven en sterven voor

Er was niets meer over

Ze heeft een koekjeshart, de geur van zwavel hangt in de lucht

Op je reis tot het einde van de nacht

Hij mag nooit meer naar huis gaan

Als een persoon op een weg gaat

om nooit meer lief te hebben

Als hij zijn hart weggooide

Er zijn geen medelijdende herinneringen

Ze vallen plotseling aan

Hij sterft van angst, maar rent niet

Hij strekt zijn nek uit tot aan de bijl

Op je reis tot het einde van de nacht

vrouw op de veerboot

lang uitgestorven jeugd

Soms gelooft hij in wonderen

soms naar de hel

zal leven en sterven voor

Er was niets meer over

Ze heeft een koekjeshart, de geur van zwavel hangt in de lucht

Op je reis tot het einde van de nacht

Hij mag nooit meer naar huis gaan

Als een persoon op een weg gaat

om nooit meer lief te hebben

Als hij zijn hart weggooide

Er zijn geen medelijdende herinneringen

Ze vallen plotseling aan

Hij sterft van angst, maar rent niet

Hij strekt zijn nek uit tot aan de bijl

Op je reis tot het einde van de nacht

De bestuurder bestuurt zijn auto

Geen remmen, gas onderaan

Het is de rivier oversteken

zonder ooit kapot te gaan

zal leven en sterven voor

Er was niets meer over

Ze heeft een koekjeshart, de geur van zwavel hangt in de lucht

Op je reis tot het einde van de nacht