Что шепчут курганы зарницам рассвета - Темнозорь

Что шепчут курганы зарницам рассвета

В предутренних далей холодный простор,

Когда бесконечность в легендах воспета

В вечность вплетенных сквозь крови узор?

Что сниться глухим позабытым погостам

В синем безмолвии снежных ночей,

Когда зимняя буря все звуки уносит

В бескрайность танцующих с вьюгой полей?

Кто-то смеялся навстречу закату

Рассветом пылая в тумане ночном,

А кто-то терялся, навеки сливался

С твоих вечеров синевой колдовской,

Кто-то остался мечтою и сказкой,

Преданьем и песней на этой Земле

Кто-то растаял, в шелесте сгинул

Вздохами ветра в осенней траве…

Зачем так бездонен пугающий вечер

В скорби свинцовых небес пустоте

Зачем позабытые мертвые песни

Здесь ветер в ладонях несёт тишине?

Что вспомнят озёра в мерцающих звездах,

А звезды что видят в озёр глубине?

Зачем укрывает их дымкою осень,

Хвойным туманом по чёрной воде?

Кто-то смеялся навстречу закату

Рассветом пылая в тумане ночном,

А кто-то терялся, навеки сливался

С твоих вечеров синевой колдовской,

Кто-то остался мечтою и сказкой,

Преданьем и песней на этой Земле

Кто-то растаял, в шелесте сгинул

Вздохами ветра в осенней траве…

Где бесы выводят рдяные строки

В пустых горизонтах исчерпанных грёз

Расплатою, страхом, призраком скорби

Потускневших видений застывшая кровь…

Быль или небыль в сказки одета?

Дождь или кровь на мутном стекле?

В ладонях Героев осколком ответов

Правды осколком на древней Земле.

Welke heuvels fluisteren tegen de bliksem van de dageraad?

In de predawn afstanden koude uitgestrektheid,

Wanneer oneindigheid wordt gezongen in legendes

Een patroon verweven door bloed tot in de eeuwigheid?

Waar dromen dove vergeten kerkhoven van?

In de blauwe stilte van besneeuwde nachten,

Als de winterstorm alle geluiden wegblaast

In de eindeloze velden dansend met een sneeuwstorm?

Iemand lachte naar de zonsondergang toe

Dageraad laaiend in de mist van de nacht,

En iemand was verloren, voor altijd samengevoegd

Van je blauwe magische avonden,

Iemand bleef een droom en een sprookje,

Door legende en lied op deze aarde

Iemand smolt, verdween in het geritsel

Met zuchten van wind in het herfstgras...

Waarom zo bodemloze beangstigende avond

In verdriet loden luchten leegte

Waarom vergeten dode liedjes

Hier brengt de wind in de palmen stilte?

Dat de meren zich zullen herinneren in de fonkelende sterren,

En wat zien de sterren in de diepe meren?

Waarom bedekt de herfst ze met nevel,

Naaldmist op zwart water?

Iemand lachte naar de zonsondergang toe

Dageraad laaiend in de mist van de nacht,

En iemand was verloren, voor altijd samengevoegd

Van je blauwe magische avonden,

Iemand bleef een droom en een sprookje,

Door legende en lied op deze aarde

Iemand smolt, verdween in het geritsel

Met zuchten van wind in het herfstgras...

Waar demonen rode lijnen vertonen

In lege horizonten van uitgeputte dromen

Vergelding, angst, de geest van verdriet

Vervaagde visioenen bevroren bloed ...

Waargebeurd verhaal of fictie gekleed in sprookjes?

Regen of bloed op troebel glas?

In de handpalmen van Heroes met een fragment van antwoorden

Een stukje waarheid over de oude aarde.