Rafters - Tall Heights

Ceiling tiles are falling down

Selling secrets between now

And defeated pasts on last defense

The walls can’t keep the warm in here

This busted house of cans of beer

Aluminum, some plaster and some fear

There are her bones, there are the fossils

There near the sewer pipe

There, between floors, between wars

There on a two-by-four

Harmonic notes still humming from her lyre

Just set my little soul on fire

In the shape of my latest sin

In the wake of soon moving on

Though this house is crumbling down

She’s whispering her last words now

Did he love her there on the floor?

When he pressed his mark in that knotted board, pressed an oath in that knotted

board

Just two names, one shape, tangled minor chords

A heart around their sweet accord, wrapped around their love and stored

The first day, got away, then so many more

A decade past, and then a score

Now winter falls, decay and dark creating art showing the world just where you

really are

Oh sweet Louise

Since eighty-three

While paneling and pyramids fall down

Oh, sweet Louise

Now I believe

In rafters in this beat-up, blue-neck town

In turning tides, in me

In hidden vows

There are her bones, there are the fossils

There near the sewer pipe…

There are her bones, there are the fossils

Unfinished song I complete

There on his throne, here in their castle

My Pygmalion ivory

Here on my own, like this home

The landlord collects his fee

I’m growing old, I’m so alone

These ceiling tiles are falling down

I’m seeing what I’ve got to see

Oh sweet Louise

Since eighty-three

While paneling and pyramids fall down

Oh, sweet Louise

Now I believe

In rafters in a rugged Worcester town

In turning tides, in me

In hidden vows

Plafondtegels vallen naar beneden

Tussen nu en nu geheimen verkopen

En versloeg verledens op de laatste verdediging

De muren kunnen het hier niet warm houden

Dit kapotte huis met blikjes bier

Aluminium, wat gips en wat angst

Daar zijn haar botten, daar zijn de fossielen

Daar bij de rioolbuis

Daar, tussen verdiepingen, tussen oorlogen

Daar op een twee bij vier

Harmonische noten neuriën nog steeds uit haar lier

Zet gewoon mijn kleine ziel in vuur en vlam

In de vorm van mijn laatste zonde

In het kielzog van binnenkort verder te gaan

Hoewel dit huis aan het afbrokkelen is

Ze fluistert nu haar laatste woorden

Hield hij van haar daar op de vloer?

Toen hij zijn merkteken in dat geknoopte bord drukte, drukte hij een eed in dat geknoopte

bord

Slechts twee namen, één vorm, verwarde mineurakkoorden

Een hart om hun zoete akkoord, om hun liefde gewikkeld en opgeslagen

De eerste dag weg, daarna nog zoveel meer

Tien jaar geleden en toen een score

Nu valt de winter, verval en duisternis creërende kunst die de wereld laat zien waar jij bent

echt zijn

Oh lieve Louise

Sinds drieëntachtig

Terwijl lambrisering en piramides naar beneden vallen

Oh, lieve Louise

Nu geloof ik dat

In spanten in deze verwaarloosde, ruige stad

In het tij, in mij

In verborgen geloften

Daar zijn haar botten, daar zijn de fossielen

Daar bij de rioolbuis...

Daar zijn haar botten, daar zijn de fossielen

Onvoltooid nummer dat ik voltooi

Daar op zijn troon, hier in hun kasteel

Mijn Pygmalion-ivoor

Hier alleen, zoals dit huis

De verhuurder int zijn honorarium

Ik word oud, ik ben zo alleen

Deze plafondtegels vallen naar beneden

Ik zie wat ik moet zien

Oh lieve Louise

Sinds drieëntachtig

Terwijl lambrisering en piramides naar beneden vallen

Oh, lieve Louise

Nu geloof ik dat

In spanten in een ruige stad in Worcester

In het tij, in mij

In verborgen geloften