혼잣말 Monologue - TAEMIN

시간마저 멈춘 네가 없는 방 안엔

아무 의미 없는 혼잣말만 가득해

널 사랑했던 만큼 아프고 아프게

흩어져 간 널 다시 또 불러내

매일 그리워한 눈빛에 난 혼잣말을 쏟아내

빈 방 안에 꽉 차버린 말들

넌 자꾸 돌아서려 해 너의 향기가 한가득 밴

이 공간에 날 가둬버린 채

혼잣말뿐이야 혼잣말뿐이야 끝없이 끝없이

혼잣말뿐이야 혼잣말뿐이야 여전히 여전히

애써 웃음 짓는 슬픈 너의 모습에

놔줘야만 한다는 걸 머리로는 아는데

막상 널 보면 맘처럼 안돼

나 어떻게 널 보내 이렇게 선명한데

날 불현듯이 깨워낸 견딜 수 없는 현실에

널 붙잡으려 쏟아낸 말들

넌 내게 인사하려 해 우리 추억이 가득 밴

이 공간에 날 홀로 남긴 채

혼잣말뿐이야 혼잣말뿐이야 끝없이 끝없이

혼잣말뿐이야 혼잣말뿐이야 여전히 여전히

우리의 마지막 널 잃은 그날 밤 후회만 남은 기억 너머

시간을 되감아 널 부를 때마다 잡지 못한 채 아득해져

혼잣말뿐이야 혼잣말뿐이야 너에게 닿기를

Walk with me

Walk with me

Walk with me

In een kamer zonder jou, waar zelfs de tijd heeft stilgestaan

Het zit vol met zinloze zelfpraat

Het doet pijn en doet net zoveel pijn als ik van je hield

Ik roep je opnieuw, die is verstrooid

Elke dag, in de ogen die ik mis, stort ik mijn eigen woorden uit

Woorden vol lege kamers

Je blijft proberen je om te draaien, vol van je geur

sloot me op in deze ruimte

Het is gewoon tegen mezelf praten Het is gewoon tegen mezelf praten Eindeloos, eindeloos

Ik praat alleen tegen mezelf Ik praat nog steeds tegen mezelf

Bij de droevige aanblik van je glimlach

Ik weet in mijn hoofd dat ik het moet laten gaan

Als ik je zie, vind ik het niet leuk

Hoe kan ik je zo duidelijk laten gaan

Naar de ondraaglijke realiteit die me plotseling wakker maakte

De woorden die ik uitstortte om je te vangen

Je probeert me gedag te zeggen, vol met onze herinneringen

Mij ​​alleen achterlatend in deze ruimte

Het is gewoon tegen mezelf praten Het is gewoon tegen mezelf praten Eindeloos, eindeloos

Ik praat alleen tegen mezelf Ik praat nog steeds tegen mezelf

In de nacht dat we onze laatste jij verloren, voorbij de herinneringen van alleen spijt

Ik spoel de tijd terug en elke keer als ik je bel, ga ik ver weg zonder je te kunnen vangen

Ik praat gewoon tegen mezelf, ik hoop dat het je bereikt

Loop met me

Loop met me

Loop met me