Thanh Xuân 20 - T-Rex

Dòng đời trôi qua mau, ta phiêu bạc dặm trường

Để ta bay theo làn mây, phiêu bồng theo làn khói sương

Dù đời không thương ta, ta cũng mặc kệ đời

Không quan tâm ba hoa thị phi, những lời nói trên khóe môi

Người người đi qua nhau, chẳng cần màng sự đời

Dẫu người ta đang đi bên nhau, cũng có ngày đôi tay buông lơi

Bao lâu nay ta không rong chơi, tìm cho mình một lối đi

Yêu đương chi cho ta thêm đau, rồi lệ ướt trên khóe mi

Bao lâu rồi ta không rong chơi, không rong rủi trên những nẻo đường

Bao lâu rồi ta chưa ôm ấp, và chưa được nói những lời yêu thương

Cuộc sống này đôi khi nó bạc, rắc thêm chút muối cho nó đỡ nhạt

Ngồi xuống đây uống một tách trà, rồi kể với nhau việc xóm việc nhà

Lo chi xa cái tuổi thanh xuân, của ta còn dài dữ lắm

Bàn chi tới mấy cái việc xa xôi, rồi lại bảo là đời nó khắm

Ôi thôi thôi tôi nói anh nghe, cái miệng người đời chẳng cần phải care

Mình vừa nhích nhẹ, là bảo mình khoe.

Bởi vậy mới nói là i don’t care

Rời xa đô thị ngột ngạt, tìm đến một nơi yên bình

Ở nơi đây không có khói xe, không gian ngoại ô thật thanh bình

Đời còn gì vui hơn hiện tại, đâu cần lo nghĩ tới tương lai

Ai thương ta nhất cuộc đời này, chính bản thân mình chứ không ai

Dòng đời trôi qua mau, ta phiêu bạc dặm trường

Để ta bay theo làn mây, phiêu bồng theo làn khói sương

Dù đời không thương ta, ta cũng mặc kệ đời

Không quan tâm ba hoa thị phi, những lời nói trên khóe môi

Người người đi qua nhau, chẳng cần màng sự đời

Dẫu người ta đang đi bên nhau, cũng có ngày đôi tay buông lơi

Bao lâu nay ta không rong chơi, tìm cho mình một lối đi

Yêu đương chi cho ta thêm đau, rồi lệ ướt trên khóe mi

Thanh xuân ta vẫn còn dài, không có gì mà ta phải ngại

Cứ vui chơi hết đời tuổi trẻ, sau này con cháu có cái để khoe

Sáng sớm bật tung cửa sổ, đón ánh bình minh

Mang con xe ra đi dạo phố, chào em hàng xóm ẻm chào lại mình

Khi màn đêm sáng khắp phố thị, nhưng ta vẫn muốn tìm đến ánh trăng

Thứ con người luôn luôn bỏ phí, nhưng mà lại mang đầy tính nhân văn

Ta đi hết, bốn bể năm châu, từ châu Âu qua tới châu Á

Tuổi 20 vẫn đẹp rạng ngời, ta đây vui chơi chứ không quậy phá

(Twenty years old)

Núi rừng biển cả, vang tên ta.

Vui hết thanh xuân, dù có phong ba

Phiêu bồng trôi dạt, theo áng mây xa.

Ung dung tự tại, như là thi ca

Ta đứng hiên ngang, bước lang thang, chân bước ngông nghênh, khắp nhân gian

Đứng lên mạnh mẽ, dù có gian nan, con đường phía trước, còn khá thênh thang

La La La (feel)

Người người đi qua nhau, chẳng cần màng sự đời

Dẫu người ta đang đi bên nhau, cũng có ngày đôi tay buông lơi

Bao lâu nay ta không rong chơi, tìm cho mình một lối đi

Yêu đương chi cho ta thêm đau, rồi lệ ướt trên khóe mi

De stroom van het leven gaat snel voorbij, we zijn op een langeafstandsavontuur

Laat me vliegen met de wolken, drijven met de mist

Zelfs als het leven niet van me houdt, zal ik het leven negeren

Ik geef niet om de bloemen, de woorden op de hoeken van mijn lippen

Mensen passeren elkaar, geven niets om het leven

Ook al lopen mensen samen, er zijn dagen dat onze handen los zijn

Hoe lang hebben we niet rondgezworven, een weg voor onszelf gevonden?

Welke liefde zal me meer pijn geven dan natte tranen in mijn ooghoeken

Hoe lang is het geleden dat we niet zwerven, niet zwerven op de wegen

Hoe lang is het geleden dat we elkaar niet hebben geknuffeld en geen woorden van liefde hebben gesproken

Dit leven is soms zilver, strooi er een beetje zout op om het minder bleek te maken

Ga hier zitten en drink een kopje thee en vertel elkaar dan over het huishouden

Lo chi is verre van mijn jeugd, de mijne is nog erg lang

Laten we het over verre dingen hebben en dan zeggen dat het leven klote is

Oh kom op, ik zal je zeggen, de mond van mensen hoeft niet verzorgd te worden

Ik bewoog me een beetje, zei dat ik moest opscheppen.

Daarom zeg ik dat het me niet kan schelen

Zoek een rustige plek weg van de benauwde stad

Er is hier geen rook, de buitenwijken zijn zo vredig

Het leven is leuker dan het heden, je hoeft niet aan de toekomst te denken

Wie houdt het meest van methe in dit leven, ikzelf en niemand

De stroom van het leven gaat snel voorbij, we zijn op een langeafstandsavontuur

Laat me vliegen met de wolken, drijven met de mist

Zelfs als het leven niet van me houdt, zal ik het leven negeren

Ik geef niet om de bloemen, de woorden op de hoeken van mijn lippen

Mensen passeren elkaar, geven niets om het leven

Ook al lopen mensen samen, er zijn dagen dat onze handen los zijn

Hoe lang hebben we niet rondgezworven, een weg voor onszelf gevonden?

Welke liefde zal me meer pijn geven dan natte tranen in mijn ooghoeken

Onze jeugd is nog lang, er is niets waar we bang voor hoeven te zijn

Veel plezier voor de rest van je leven, je kinderen en kleinkinderen hebben in de toekomst iets om mee te pronken

Open het raam vroeg in de ochtend, vang de zonsopgang

Maak een wandeling met de xera, zeg hallo tegen de buurman, hij groet me terug

Wanneer de nacht overal in de stad helder is, maar ik nog steeds de maan wil vinden

Iets wat mensen altijd verspillen, maar vol menselijkheid

We gingen helemaal, vier poelen van vijf continenten, van Europa tot Azië

20 jaar oud is nog steeds mooi en stralend, ik ben hier om plezier te hebben, niet te rommelen

(Twintig jaar oud)

Bergen, bossen, zeeën, echo mijn naam.

Geniet van je jeugd, ook als je wind hebt

Avontuurlijk drijven, verre wolken volgen.

Ontspannen en vrij, zoals poëzie

Ik sta trots, dwaal, loop trots, over de hele wereld

Sta sterk, ook al is het moeilijk, de weg is nog vrij breed

La La La La (voelen)

Mensen passeren elkaar, geven niets om het leven

Ook al lopen mensen samen, er zijn dagen dat onze handen los zijn

Hoe lang hebben we niet rondgezworven, een weg voor onszelf gevonden?

Welke liefde zal me meer pijn geven dan natte tranen in mijn ooghoeken