Open Wrists - System Syn

I can’t say, I look better to you then I did to myself

On that long road of running away

All the things in the past you don’t try to grasp

You’re just happy that it’s a new day

And we share this in twilight, the distance, the hindsight

Quiet as if we were prey

But I knew all along, from the start of this song

You’d play this as I was walking away

Let it never be said that I left you alone

Or that I was better then all that you’ve known

Please show how to carve these wrists to the bone

The bleed out, the twilight, the end of the poem

There’s a word we all know, I may have used it a lot

When I talk to myself but now it seems you’ve forgot

But don’t lose any sleep, what is gone won’t come back

Let it live in my eyes till my vision goes black

Still we share this in twilight, the distance, the hindsight

It’s not enough just to stay

But you knew all along from the start of this song

That I’d hurt you and then walk away

Let it never be said that I left you alone

Or that I was better then all that you’ve known

Please show how to carve these wrists to the bone

The bleed out, the twilight, the end of the poem

So now it’s up to you

You know I could wait a lifetime

Since I’m defined by my restraint

Now you don’t have to ask

Let it never be said that I left you alone

Or that I was better then all that you’ve known

Please show how to carve these wrists to the bone

The bleed out, the twilight, the end of the poem

Ik kan niet zeggen dat ik er voor jou beter uitzag dan voor mezelf

Op die lange weg van weglopen

Alle dingen uit het verleden die je niet probeert te begrijpen

Je bent gewoon blij dat het een nieuwe dag is

En we delen dit in de schemering, de afstand, achteraf

Stil alsof we een prooi zijn

Maar ik wist het al die tijd, vanaf het begin van dit nummer

Je zou dit spelen terwijl ik wegliep

Laat het nooit gezegd worden dat ik je alleen heb gelaten

Of dat ik beter was dan alles wat je hebt gekend

Laat zien hoe je deze polsen tot op het bot kunt snijden

Het bloeden, de schemering, het einde van het gedicht

Er is een woord dat we allemaal kennen, ik heb het misschien veel gebruikt

Als ik tegen mezelf praat, maar nu lijkt het alsof je het vergeten bent

Maar slaap niet, wat weg is, komt niet meer terug

Laat het in mijn ogen leven tot mijn zicht zwart wordt

Toch delen we dit in de schemering, de afstand, achteraf

Het is niet genoeg om alleen te blijven

Maar je wist het al vanaf het begin van dit nummer

Dat ik je pijn zou doen en dan weg zou lopen

Laat het nooit gezegd worden dat ik je alleen heb gelaten

Of dat ik beter was dan alles wat je hebt gekend

Laat zien hoe je deze polsen tot op het bot kunt snijden

Het bloeden, de schemering, het einde van het gedicht

Dus nu is het aan jou

Je weet dat ik een leven lang zou kunnen wachten

Omdat ik wordt gedefinieerd door mijn terughoudendheid

Nu hoef je het niet meer te vragen

Laat het nooit gezegd worden dat ik je alleen heb gelaten

Of dat ik beter was dan alles wat je hebt gekend

Laat zien hoe je deze polsen tot op het bot kunt snijden

Het bloeden, de schemering, het einde van het gedicht