The Waking Hour - Symphorce

The time has come, the sun has set

We’re lost where colors are turning black

As we move further down the line

You stabbed me in the back!

You mislead your pride with the turning of the tide

At the walking hour, on just the other day

I told myself this would go away

At the walking hour, I’ve wasted so much time

I’m wide awake with only one face in my mind

The broken words we tried to say

Our memories, a silent blade

Lost in confusion before it’s began

We’re wounded, blind and afraid

Every time your lips speak words

Both a blessing and a curse

Het is zover, de zon is onder

We zijn verdwaald waar kleuren zwart worden

Naarmate we verder gaan in de rij

Je hebt me in de rug gestoken!

Je misleidt je trots met het keren van het tij

Op het loopuur, op de andere dag

Ik zei tegen mezelf dat dit zou verdwijnen

Tijdens het loopuur heb ik zoveel tijd verspild

Ik ben klaarwakker met maar één gezicht in mijn hoofd

De gebroken woorden die we probeerden te zeggen

Onze herinneringen, een stil mes

Verdwaald in verwarring voordat het begon

We zijn gewond, blind en bang

Elke keer dat je lippen woorden spreken

Zowel een zegen als een vloek