Condemned - Symphorce

How many times have I been told

But now the stabbing pain covers my soul

The point of return has yet been burned

And reflects the anger and takes it’s hold

Drowning in seas of sorrow

I’m on my way, so hollow

You hear me screaming out your name

I repent from my sin and see me falling down again

Set me free, I’m condemned

At dusk you fall asleep and I awake

I begin to leave but your soul I’ll take

The darkest path will lead you astray

You fear the soil drifts, don’t get lost along the way

I’ve been drowning my sorrow for lone

And crawl up on your crucifix until I’m strong

My constant struggling, my self defence

The worth of life, my last chance

In times of despair still no one really cares

Hoe vaak is mij al verteld?

Maar nu bedekt de stekende pijn mijn ziel

Het punt van terugkeer is nog verbrand

En weerspiegelt de woede en vat het vast

Verdrinken in zeeën van verdriet

Ik ben onderweg, zo hol

Je hoort me je naam schreeuwen

Ik heb berouw van mijn zonde en zie me weer vallen

Bevrijd me, ik ben veroordeeld

In de schemering val jij in slaap en word ik wakker

Ik begin te vertrekken, maar je ziel zal ik nemen

Het donkerste pad zal je op een dwaalspoor brengen

Je bent bang dat de grond afdrijft, verdwaal niet onderweg

Ik heb mijn verdriet alleen verdronken

En kruip op je kruisbeeld tot ik sterk ben

Mijn constante strijd, mijn zelfverdediging

De waarde van het leven, mijn laatste kans

In tijden van wanhoop kan het nog steeds niemand iets schelen