Атмосфера - Сява

Сержаня

Изучаю в голове мысли значения

Меж подводных камней сквозь бетонные джунгли

Я как маугли-человек в мире животных голодных и сытых

Мирно пасущихся или насмерть убитых

Я на ощуп ищу живых в этой местности огибая окрестности

Небо затянуто серыми тучами Чтобы здесь выжить нужно быть колючим

Или с повадками сучьями или прикованным быть наручниками

Окна в домах будто тонированы все здесь хотят быть анонимными

Двери железные с кодовыми замками наглухо заперты чтоб не достали

В воздухе пахнет страхом и похотью стены покрыты гарью и копотью

Сердцебиение в такт мгновению ветра да это моё белое гетто

Сява

Ангел хранитель за моей спиной на курке держит палец ведёт трапой

Мне не ведомо напредначертано то что ведёт домой

Нет тепла греет дым и огненная вода заставляя двигаться застывшие тела

Шаг за шагом перехожу на бег прошлого будущего не было и нет

Иногда время как кусок пластилина короткая или наоборот длинная

Для нас всё логично когда всё отлично ааа это так типично

Я продолжаю шагать по бензиновой луже от гари и копоти голову кружит

В ответ кто-то скалясь мне улыбается лица в цвета кислоты растворяются

В отражении воды заражении я вижу людей в их плохом положении

Мы боимся смерти хотя уже мертвы, но вы забыли сами кто мы.

Serzhanya

Ik bestudeer betekenisgedachten in mijn hoofd

Tussen de valkuilen door de betonnen jungle

Ik ben als Mowgli-man in de wereld van hongerige en weldoorvoede dieren

Vreedzaam grazen of doodgaan

Ik voel mee met het leven in dit gebied, langs de buurt

De lucht is bewolkt met grijze wolken Om hier te overleven moet je stekelig zijn

Of met gewoonten van takken of geketend om geboeid te worden

De ramen in de huizen lijken getint, iedereen hier wil anoniem zijn

IJzeren deuren met combinatiesloten zijn stevig op slot om niet te krijgen

De lucht ruikt naar angst en lust de muren zijn bedekt met roet en roet

Hartslag op tijd met het moment van de wind, ja, dit is mijn witte getto

Syava

De beschermengel achter me aan de trekker houdt zijn vinger vast en leidt de ladder

Ik weet niet wat bestemd is om naar huis te leiden

Geen warmte verwarmt rook en vurig water, waardoor bevroren lichamen bewegen

Stap voor stap wend ik me tot de vlucht van het verleden, de toekomst was niet en is niet

Soms is de tijd als een stuk plasticine kort of omgekeerd lang

Voor ons is alles logisch als alles in orde is aah het is zo typisch

Ik blijf lopen op een plas benzine van verbranding en roet laat mijn hoofd tollen

Als reactie glimlacht iemand die naar me grijnst, de gezichten in de kleuren van het zuur lossen op

In de weerspiegeling van waterverontreiniging zie ik mensen in hun slechte conditie

We zijn bang voor de dood, hoewel we al dood zijn, maar je bent zelf vergeten wie we zijn.