Loin du cœur - Swift Guad

Il est l’heure de partir, encore une fois ce cœur serré

Car la liberté me donne l’impression d'être incarcéré

L’un d’entre nous doit fuir, les sentiments sont altérés

On sent qu’on n’a plus rien à se dire, que ça sert à rien de déblatérer

Adieu, dernière effusion sur le quai de la gare

Nos yeux aux bords des larmes, putain ça fait de la peine à voir

Comment j’en suis arrivé là?

Je ne sais pas, je ne veux pas l’savoir

Dans mon cas il y a pas d’issue, y’a pas non plus d'échappatoire

Loin des yeux, loin du cœur, un jour tu partiras

J’ai toujours eu peur de ce moment évité par miracle

Un changement d’humeur, entre nous un sale climat

S'éloigner parce que ça sent la fin, je me dis que c’est pas si mal

Ça faisait des mois qu’on tournait en rond

Tu disais même qu’on s’marchait dessus

L’amour sans la passion, c’est sûr qu’un de ces quatre on en sera déçu

On a fait les chose à fond, on avait le vice et la vertu

L’amour et l’eau fraîche ne servent à rien si on a pas d’air pur

Les étoiles: on les voit briller, les étapes: on les a grillées

Souvent on sait qu’on devrait pas mais des fois on est attirés

Je t’ai aimé, je t’ai admiré, j’savais qu’un jour tu partirais

Mais je ne savais pas que toutes les séquelles chez moi se compteraient par

milliers

Loin des yeux, loin du cœur

Peut-être qu’un jour tu reviendras

Quelqu’un à la hauteur pour toi, de nos jours ça devient rare

L’absence du bonheur, la solitude qui broie du noir

Le fait qu’on s’est usé à petit feu, ça je n’ai pas su l’voir

Alors je bois du sky, pour t’oublier comme la plupart

Sur le quai de la gare je t’ai dit au revoir et non pas à plus tard

A présent c’est l’heure, c’est décidé on se sépare

Je ne sais pas ce qui va se passer, je sais que dehors il pleut des larmes

Het is tijd om te gaan, weer dit strakke hart

Want vrijheid geeft me het gevoel dat ik opgesloten zit

Een van ons moet vluchten, gevoelens zijn veranderd

We hebben het gevoel dat we elkaar niets meer te zeggen hebben, dat het zinloos is om te tieren

Vaarwel, laatste uitstorting op het perron

Onze ogen op de rand van tranen, verdomme, het is moeilijk te zien

Hoe ben ik hier terecht gekomen?

Ik weet het niet, ik wil het niet weten

In mijn geval is er geen uitweg, ook geen ontsnapping

Uit het oog, uit het hart, op een dag ben je weg

Ik ben altijd bang geweest voor dit wonderbaarlijk afgewende moment

Een verandering van stemming, tussen ons een slecht klimaat

Loop weg omdat het voelt als het einde, ik zeg tegen mezelf dat het niet zo erg is

We draaien al maanden rondjes

Je zei zelfs dat we op elkaar liepen

Liefde zonder passie, zeker een van deze vier zal teleurgesteld zijn

We deden het allemaal, we hadden ondeugd en deugd

Liefde en zoet water zijn nutteloos als je geen schone lucht hebt

De sterren: we zien ze schijnen, de treden: we hebben ze verbrand

Vaak weten we dat we het niet moeten doen, maar soms voelen we ons aangetrokken

Ik hield van je, ik bewonderde je, ik wist dat je op een dag zou vertrekken

Maar ik wist niet dat alle nawerkingen in mij zouden worden geteld door

duizenden

Uit het oog uit het hart

Misschien kom je op een dag terug

Iemand voor je, tegenwoordig wordt het zeldzaam

De afwezigheid van geluk, de broeierige eenzaamheid

Dat we langzaam versleten raakten, dat kon ik niet zien

Dus ik drink lucht, om je het liefste te vergeten

Op het perron heb ik afscheid van je genomen en niet tot ziens

Nu is het tijd, er is besloten dat we uit elkaar gaan

Ik weet niet wat er gaat gebeuren, ik weet dat het buiten tranen regent