Le tourbillon - Swift Guad, Al'Tarba, Dooz Kawa

— Le balancement du rocking-chair nous convie au plaisir d’la chair…

— Et cette chanson?

— Ça commence à être au point

— Oui, c’est vrai, hein, Albert?

On y va?

Ma vie, c’tait souvent l’ouragan qu’avait un prénom féminin

Qui t’arrache, toi, de la maison, tu sais quel signe j’te fais d’la main

J’ai pas dit femme fontaine, jamais, lorsque la peine guidait mes paroles

On laisse tous une femme qu’on aimait pour une trentaine qu’on n’aimait pas

Et puis nique sa mère, t’sais quoi, c’est quand même pas la faute de c’monde

Si ta copine n’est qu’une tente Quechua qui se déplie en deux secondes

Tu cours toujours après les chieuses, ça veut bien dire qu’elles courent aussi

Puisque la poursuite amoureuse n’est qu’un marathon affectif

J’ai pas peur que les féministes au concert m'égorgent pour mes paroles

Parc’qu’déjà, pour v’nir, bah faudrait qu’elles apprennent à garer les bagnoles

J’suis pas vicieux, c’est le hip-hop qu’a fait un autre moi de moi

J’sers qu'à faire glisser les culottes car j’cherche à m’humecter les doigts

Ça pourrait trop briser tes rêves à trop t’approcher des vauriens

Mais si tu sais que t’as tes règles, bah nage pas avec les requins

Soi-disant ton amant t’aime, j’regarde saigner ton âme en peine

En tous cas, moi, j’sais qu’j'écoute plus les fables des femmes fontaines

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

J’essaie d'écrire entre les lignes, un cœur entre elle et lui

Sachant qu'à trop les lire, on connaîtra l’ennui, qu'à nos montres

Il est l’heure, oui, je crains d'être allé loin, j’ai rencontré la nuit

Pour te montrer la lune et mes lettres l’allument

La rue m’a dit: «N'aie pas le seum, qu’on se déteste ou que l’on s’aime

Car on ne récolte jamais que les sentiments que l’on sème»

Mais l’amour tue, mec, on le sait, mon amertume est colossale

Les «te quiero, mi corazón» et le poids des regrets me collent au sol

Le thème est un «je t’aime» éteint, y’a longtemps

Qui revient comme un vieux refrain, je l’entends

Le temps passé te manque et si tu mens

Tu diras qu’avant c'était mieux, je sais, t’as mal et c’est humain

Mais bien des gars des cités mentent, où sont tes meufs?

Reprends tes centimes et tes centimètres, essuie tes mains

La rue m’en soit témoin: si t’aimes, ici, t’es mort;

as-tu le sentiment

Qu’on s’est aimé?

Nos vies, c’est pas du septième art

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

J’croyais qu’c'était la fin, c'était juste l'épitaphe

Emporté par la foule comme dans une chanson d’Edith Piaf

Aujourd’hui je pars, demain j’reviens si tu l’veux

L’amour quelque part est un chemin sinueux

T’as vu qu’mon cœur était fermé alors t’as forcé la porte

Elle m’en a fait baver salement, elle m’a fait morfler, la conne

Après avoir touché le fond, j’reprends du poids, j’ai la forme

J’ai arrêté d’jouer le con, la prochaine fois, c’est la bonne

J’suis emporté par mes souvenirs, c’est ça dès qu’j’pense à elle

Elle était pure alors j’l’ai dans la peau, j’l’ai dans la veine

Qu’on finirait par s'éviter, mais qu’est-c'que j’en savais?

On s’fait du mal, on s’fait pitié, j’me l’répète sans arrêt

La rue m’a vu vaciller, il faut qu’t'écoutes ma peine

La belle n’est plus maquillée, il faut qu’je coupe la scène

J’ai b’soin d’un café chaud, j’attends qu’elle r’pousse la zeb

J’mélange les phases, les mots, j’suis avec Dooz / Kacem

On s’est connu, on s’est reconnu

On s’est perdu d’vue, on s’est r’perdu d’vue

On s’est retrouvé, on s’est réchauffé

Puis on s’est séparé

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

— Het zwaaien van de schommelstoel nodigt ons uit tot het plezier van het vlees...

"En dit lied?"

- Het begint to the point te komen

'Ja, dat is waar, hè, Albert?'

Hier gaan we?

Mijn leven was vaak de orkaan met een vrouwelijke naam

Wie scheurt jou, jij, van het huis, je weet welk teken ik je met mijn hand geef

Ik heb nooit gezegd squirten, ooit, wanneer pijn mijn woorden leidde

We lieten allemaal een vrouw achter van wie we hielden voor dertig jaar waar we niet van hielden

En neuk dan zijn moeder, weet je wat, het is nog steeds niet de schuld van deze wereld

Als je vriendin gewoon een Quechua-tent is die zich in twee seconden ontvouwt

Jij jaagt altijd op teven, dat betekent dat zij ook achtervolgen

Omdat het najagen van liefde slechts een emotionele marathon is

Ik ben niet bang dat de feministen bij het concert mijn keel zullen doorsnijden voor mijn teksten

Want al, om te komen, nou, ze zouden moeten leren om de auto's te parkeren

Ik ben niet gemeen, het is de hiphop die een andere ik van mij maakte

Ik ben alleen gewend om aan het slipje te slepen omdat ik mijn vingers probeer te bevochtigen

Het kan je dromen te veel verbrijzelen om te dicht bij de schurken te komen

Maar als je weet dat je ongesteld bent, zwem dan niet met haaien

Vermoedelijk houdt je geliefde van je, ik zie je ziel bloeden van pijn

Ik weet in ieder geval dat ik meer luister naar de fabels van squirtende vrouwen

Soms zeg ik tegen mezelf dat de tijd voor ons wordt geteld

Het is in deze wervelwind dat ik zal vallen

Maar als het vuur dat mij verlicht, het is dat mij verbrandt

Ik loop alleen in de hel terwijl de horizon zich terugtrekt

Deze momenten gedeeld, hoe goed was het

Ik denk dat de zon zijn stralen heeft verloren

Het leven is een draaimolen die ons allemaal doet zinken

Mijn engel in mijn huishouden, er is sneeuw en stormen

Ik probeer tussen de regels te schrijven, een hart tussen haar en hem

Wetende dat als we ze te veel lezen, we verveling zullen kennen, dat voor onze horloges

Het is tijd, ja, ik vrees dat ik ver ben gegaan, ik heb de nacht ontmoet

Om je de maan te laten zien en mijn letters laten hem oplichten

De straat vertelde me: "Maak je geen zorgen, of we elkaar haten of van elkaar houden

Want je oogst alleen de gevoelens die je zaait."

Maar liefde doodt de mens, we weten dat mijn bitterheid kolossaal is

De "te quiero, mi corazón" en het gewicht van spijt kleeft aan de grond

Thema is "Ik hou van jou" uitgestorven een lange tijd geleden

Dat komt terug als een oud refrein, ik hoor het

Je mist de tijd en als je liegt

Je zult zeggen dat het vroeger beter was, ik weet dat je pijn hebt en dat is menselijk

Maar veel jongens van de landgoederen liegen, waar zijn je meiden?

Pak je centen en centimeters terug, veeg je handen af

De straat wees mijn getuige: als je liefhebt, hier, ben je dood;

voel je

Dat we van elkaar hielden?

Ons leven is niet de zevende kunst

Soms zeg ik tegen mezelf dat de tijd voor ons wordt geteld

Het is in deze wervelwind dat ik zal vallen

Maar als het vuur dat mij verlicht, het is dat mij verbrandt

Ik loop alleen in de hel terwijl de horizon zich terugtrekt

Deze momenten gedeeld, hoe goed was het

Ik denk dat de zon zijn stralen heeft verloren

Het leven is een draaimolen die ons allemaal doet zinken

Mijn engel in mijn huishouden, er is sneeuw en stormen

Ik dacht dat het het einde was, het was gewoon het grafschrift

Meegesleept door de menigte als in een Edith Piaf nummer

Vandaag vertrek ik, morgen kom ik terug als je wilt

Liefde ergens is een kronkelige weg

Je zag dat mijn hart gesloten was, dus je forceerde de deur

Ze liet me kwijlen, ze kreeg me teef, teef

Nadat ik de bodem heb bereikt, kom ik aan, ik ben in vorm

Ik stopte met dom spelen, de volgende keer is de juiste

Ik word meegesleept door mijn herinneringen, dat is het zodra ik aan haar denk

Ze was puur dus ik heb het in de huid, ik heb het in de ader

Dat we elkaar uiteindelijk zouden ontlopen, maar wat wist ik ervan?

We doen elkaar pijn, we hebben medelijden met elkaar, ik blijf het tegen mezelf herhalen

De straat zag me wankelen, je moet naar mijn pijn luisteren

De schoonheid is niet langer verzonnen, ik moet de scène knippen

Ik heb een hete koffie nodig, ik wacht tot ze de zeb duwt

Ik mix de fasen, de woorden, ik ben met Dooz / Kacem

We kenden elkaar, we herkenden elkaar

We verloren elkaar uit het oog, we verloren elkaar weer uit het oog

We hebben elkaar gevonden, we zijn opgewarmd

Toen gingen we uit elkaar

Soms zeg ik tegen mezelf dat de tijd voor ons wordt geteld

Het is in deze wervelwind dat ik zal vallen

Maar als het vuur dat mij verlicht, het is dat mij verbrandt

Ik loop alleen in de hel terwijl de horizon zich terugtrekt

Deze momenten gedeeld, hoe goed was het

Ik denk dat de zon zijn stralen heeft verloren

Het leven is een draaimolen die ons allemaal doet zinken

Mijn engel in mijn huishouden, er is sneeuw en stormen