Margaret - Swearin'

I never feel small

I don’t feel any way at all

My reflection’s an apparition

Of her picture on your nightstand

Laying in your bedroom

Your relics surround me

Margaret and I will never be friendly now

Margaret and I will never be friends

You and I exist

Like spoiled suburban kids making up a Christmas list

The possibilities are endless

Just laughter in the corner

Of some archetypal diner

The kind that makes everybody else feel like such a bother

The bind that just engulfs the two of us in one another

The bind that engulfs Margaret into disaffecting wonder

Compare your sin

It’s kind of an obsession

I fixate on what happened in the end

And what makes it worse

Is in an alternate universe

She and I would probably be friends

I wish we could be

Hey now i’m knocked out

My reaction unbecoming

I just run my mouth

Spare no details, spare no feelings

But if you and I are sacredly connected to each other

Does that necessitate some kind of enlightenment on my part

Will I never grow out of all my typical behavior

And let Margaret just accept you were not the only one

Compare your sin

It’s kind of an obsession

I fixate on what happened in the end

And what makes it worse

Is in an alternate universe

She and I would probably be friends

I wish we could be

Ik voel me nooit klein

Ik voel me helemaal niet

Mijn reflectie is een verschijning

Van haar foto op je nachtkastje

In je slaapkamer liggen

Je relikwieën omringen me

Margaret en ik zullen nu nooit meer vriendelijk zijn

Margaret en ik zullen nooit vrienden worden

Jij en ik bestaan

Zoals verwende kinderen in de buitenwijken die een kerstlijstje maken

De mogelijkheden zijn eindeloos

Gewoon lachen in de hoek

Van een archetypisch diner

Het soort dat alle anderen zo lastig maakt

De binding die ons tweeën gewoon in elkaar overspoelt

De binding die Margaret overspoelt met een onaangenaam wonder

Vergelijk je zonde

Het is een soort van obsessie

Ik fixeer me op wat er uiteindelijk is gebeurd

En wat maakt het nog erger

Bevindt zich in een alternatief universum

Zij en ik zouden waarschijnlijk vrienden zijn

Ik wou dat we dat konden zijn

Hé, nu ben ik knock-out

Mijn reactie ongepast

Ik laat gewoon mijn mond vallen

Spaar geen details, spaar geen gevoelens

Maar als jij en ik heilig met elkaar verbonden zijn?

Vereist dat enige vorm van verlichting van mijn kant?

Zal ik nooit over al mijn typische gedrag heen groeien?

En laat Margaret gewoon accepteren dat je niet de enige was

Vergelijk je zonde

Het is een soort van obsessie

Ik fixeer me op wat er uiteindelijk is gebeurd

En wat maakt het nog erger

Bevindt zich in een alternatief universum

Zij en ik zouden waarschijnlijk vrienden zijn

Ik wou dat we dat konden zijn