Immortally Condemned - Suffocation

To walk amongst the dead

Plagued by an undeniable thirst for blood

Stained by an immortal suffering given to you

Acceptance from your kind

Is only a temporal solution to your misery

Transcending time haunts your very existence visions

Of events are forever embedded in your mind

For you are never allowed to sleep eternally

Countless prey have satisfied your hunger

Intoxicated with the essence of life

Blood tastes so sweet

The lives of many course through your veins

To live off the lives of others seems morbid

But to you they are only a source of food

Blood splatters as you bite deep and hard

Draining every once of liquid

A lifeless corpse falls to the ground

As you stand before the waste you create

A path walked time and time again

Has darkened the emotionless heart

To deny the pleasures of feelings

To feel one would certainly starve to death

But how ironic since death does not become you

As you sit amongst the bones of judgement

Contemplating your role

You are never ending drawn out

To oversee the mistrials

And demise of others

A prisoner of your own prison

Immortally condemned to you

Why does this have to be?

Immortally condemned to you

Why does this have to be?

Om tussen de doden te lopen

Geplaagd door een onmiskenbare dorst naar bloed

Bevlekt door een onsterfelijk lijden dat je is gegeven

Acceptatie van jouw soort

Is slechts een tijdelijke oplossing voor uw ellende

Het overstijgen van de tijd achtervolgt je hele bestaansvisioenen

Gebeurtenissen zijn voor altijd in je hoofd verankerd

Want je mag nooit eeuwig slapen

Talloze prooien hebben je honger gestild

Bedwelmd door de essentie van het leven

Bloed smaakt zo zoet

Het leven van velen stroomt door je aderen

Van het leven van anderen leven lijkt morbide

Maar voor jou zijn ze slechts een bron van voedsel

Bloed spettert als je diep en hard bijt

Elke keer vloeistof aftappen

Een levenloos lijk valt op de grond

Als je staat voor het afval dat je maakt

Een pad dat keer op keer is gelopen

Heeft het emotieloze hart verduisterd

Om de geneugten van gevoelens te ontkennen

Als je het gevoel zou hebben dat je zeker zou verhongeren

Maar hoe ironisch sinds de dood jou niet wordt?

Terwijl je tussen de botten van het oordeel zit

Nadenken over je rol

Je wordt eindeloos uitgerekt

Om toezicht te houden op de nietige rechtszaken

En overlijden van anderen

Een gevangene van je eigen gevangenis

Onsterfelijk tot jou veroordeeld

Waarom moet dit?

Onsterfelijk tot jou veroordeeld

Waarom moet dit?