Effigy of the Forgotten - Suffocation

Torn away from my state of being, chosen to be forgotten.

Unspeakable pain as I leave this solid structure.

As the earth becomes smaller, I reach a new plane.

One so distant from where I was conceived.

A heaping mass of fear is what we hold dear.

For our loved ones who go to heaven, thrown away even by God.

Sentenced to this celestial cell.

How can life after death be more serene that life itself?

God has nothing to offer this decaying world.

All he will give is eternal misery.

How can life after death be more serene that life itself?

Effigy of the Forgotten

How can you cry when somebody dies?

The lord will greet him.

With open arms, that’s what he wrote.

I will never believe them.

Victims of deception, forward to regression.

I must defy him.

Verscheurd uit mijn staat van zijn, gekozen om te worden vergeten.

Onuitsprekelijke pijn als ik deze solide structuur verlaat.

Naarmate de aarde kleiner wordt, bereik ik een nieuw vlak.

Een zo ver van waar ik ben verwekt.

Een ophopende massa van angst is wat ons dierbaar is.

Voor onze geliefden die naar de hemel gaan, zelfs door God weggegooid.

Veroordeeld tot deze hemelcel.

Hoe kan het leven na de dood serener zijn dan het leven zelf?

God heeft deze vervallen wereld niets te bieden.

Het enige wat hij zal geven is eeuwige ellende.

Hoe kan het leven na de dood serener zijn dan het leven zelf?

Beeltenis van de vergetenen

Hoe kun je huilen als iemand sterft?

De heer zal hem begroeten.

Met open armen, dat is wat hij schreef.

Ik zal ze nooit geloven.

Slachtoffers van bedrog, vooruit naar regressie.

Ik moet hem trotseren.