Non Chiedermi Niente - Subsonica

Non chiedermi niente

Dentro le arterie, flussi, caldi, di pensieri scivolano,

tra le pozzanghere del vuoto e nei riflessi, navigano,

non ci sei, non ci credo più,

non ci sei, non ci sarai mai

giochi di vento, stretto, dentro un cielo bianco, saturano,

le ombre che logorano i resti del passato, sibilano

quanti ricordi all’improvviso in queste stanze

non riesco più, io non riesco più,

a sopportarne il peso acuto nel silenzio

non ci sto più, io non ci sto più, io non ci sto e non ci sei, non ci credo più,

non ci sei, non ci sarai mai

non ci sei, non ci credo più,

non ci sei, non ci sarai mai

ascoltando i miei battiti ancora da solo confondo ma resisto,

continuando a fissarci nel sole a non chiederti niente perchè niente esiste,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè

non ci sei, non ci credo più,

non ci sei, non ci sarai mai.

quanti ricordi all’improvviso in queste stanze

non riesco più, io non riesco più,

a sopportarne il peso acuto nel silenzio

non ci sto più, io non ci sto più, io non ci sto

e non ci sei…

ascoltando i miei battiti ancora da solo confondo ma resisto,

continuando a fissarci nel sole a non chiederti niente perchè niente esiste,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

cancellando i tuoi battiti ancora da solo confondo ma resisto,

continuando a fissarci nel sole a non chiedere niente perchè niente esiste,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei,

e non chiedermi niente perchè non ci sei.

Vraag me niets

Binnen de slagaders, stromen, warm, van gedachten glijden,

tussen de plassen van leegte en reflecties zeilen ze,

je bent er niet, ik geloof het niet meer,

je bent er niet, je zult er nooit zijn

spel van wind, strak, binnen een witte lucht, verzadigd,

de schaduwen die de overblijfselen van het verleden sissen

hoeveel herinneringen plotseling in deze kamers

Ik kan niet meer, ik kan niet meer,

om zijn acute gewicht in stilte te dragen

Ik ben er niet meer, ik ben er niet meer, ik ben er niet en jij bent er niet, ik geloof het niet meer,

je bent er niet, je zult er nooit zijn

je bent er niet, ik geloof het niet meer,

je bent er niet, je zult er nooit zijn

luisterend naar mijn beats nog steeds alleen ik verwar maar weersta,

ons in de zon blijven aanstaren en je niets vragen omdat er niets is,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niet waarom

je bent er niet, ik geloof het niet meer,

je bent er niet, je zult er nooit zijn.

hoeveel herinneringen plotseling in deze kamers

Ik kan niet meer, ik kan niet meer,

om zijn acute gewicht in stilte te dragen

Ik ben er niet meer, ik ben er niet meer, ik ben er niet meer

en je bent er niet...

luisterend naar mijn beats nog steeds alleen ik verwar maar weersta,

ons in de zon blijven aanstaren en je niets vragen omdat er niets is,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

het wissen van je beats weer alleen ik verwar maar weersta,

ons in de zon blijven aanstaren en nergens om vragen omdat er niets is,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent,

en vraag me niets omdat je er niet bent.