Momenti Di Noia - Subsonica

Ci sono giorni in cui io non interagisco

e appeso al silenzio, come un ragno al soffitto,

sorveglio il mio spazio aereo, minacciando tutto ciІ che gira.

Girando a vuoto un termitaio di pensieri,

che, masticando, si nutre del tempo che passa,

affilo la mia attesa, guardo e guardo che mi vedi.

Ho giorni grigi in cui io non mi riconosco,

volando un po’pesante, prendo dentro tutti i vetri,

m’incazzo, ronzando, come un amplificatore in paranoia

e con un pungiglione, intriso di veleni,

cercando un pretesto, cercando una scusa,

affondo i miei colpi e soffoco la rabbia che grida.

Dentro frenetici momenti di noia…

Ho giorni grigi in cui io non mi riconosco

volando un po’pesante prendo dentro tutti i vetri,

m’incazzo, ronzando, come un amplificatore in paranoia

e con un pungiglione, intriso di veleni,

cercando un pretesto, cercando una scusa,

affondo i miei colpi e soffoco la rabbia che grida.

Dentro frenetici momenti di noia…

Ci sono giorni in cui io non interagisco

e appeso al silenzio, come un ragno al soffitto,

sorveglio il mio spazio aereo, minacciando tutto ciІ che gira.

Dentro frenetici momenti di noia…

Dentro frenetici momenti di noia…

Er zijn dagen dat ik geen interactie heb

en hing in stilte, als een spin aan het plafond,

Ik kijk naar mijn luchtruim en bedreig alles wat er rondgaat.

Draaiend rond een termietenheuvel van gedachten,

dat, kauwend, zich voedt met de tijd die verstrijkt,

Ik verscherp mijn wachten, ik kijk en ik zie dat je me ziet.

Ik heb grijze dagen waarin ik mezelf niet herken,

vliegen een beetje zwaar, ik neem in al het glas,

Ik word pissig, zoemend, als een versterker in paranoia

en met een angel, gedrenkt in vergiften,

op zoek naar een voorwendsel, op zoek naar een excuus,

Ik laat mijn slagen zinken en verstik de woede die schreeuwt.

In hectische momenten van verveling ...

Ik heb grijze dagen waarin ik mezelf niet herken

een beetje zwaar vliegend neem ik al het glas naar binnen,

Ik word pissig, zoemend, als een versterker in paranoia

en met een angel, gedrenkt in vergiften,

op zoek naar een voorwendsel, op zoek naar een excuus,

Ik laat mijn slagen zinken en verstik de woede die schreeuwt.

In hectische momenten van verveling ...

Er zijn dagen dat ik geen interactie heb

en hing in stilte, als een spin aan het plafond,

Ik kijk naar mijn luchtruim en bedreig alles wat er rondgaat.

In hectische momenten van verveling ...

In hectische momenten van verveling ...