L'Odore - Subsonica

E' stato un solco

tracciato all’improvviso

senza certezze,

senza prudenza

nell' annusarci

d’istinto e di stupore,

in un crescendo

che ha dell' irregolare.

Forse l’attesa

ci ha visto troppo soli,

forse nel mondo

non sapevamo stare

così distanti

ad aspettarci ancora.

Così prudenti,

così distanti,

così prudenti.

Sei il suono, le parole

di ogni certezza persa dentro il tuo odore.

Siamo gli ostaggi di un amore

che esplode ruvido

di istinto e sudore.

E' stato un lampo

esploso in un secondo

a illuminarti in un riflesso,

quando temevi

tutta la luce intera,

l’iridescenza

della tristezza.

Probabilmente

lasciandomi cadere

a peso morto

al tuo cospetto

avrei sicuramente

permesso la visuale

sulle mie alienazioni,

sui miei tormenti,

sui miei frammenti.

Ma voglio che tu

tu piano piano scivoli dentro me,

ma voglio che poi

nell’insinuarti sia incantevole.

Ma voglio che tu

tu piano piano faccia strage di me

in un incerto compromesso

tra la mia anima e il suo riflesso.

Sei il suono, le parole

di ogni certezza persa dentro il tuo odore.

Siamo gli ostaggi di un amore

che esplode fragile

di istinto e sudore.

Quanti graffi da accarezzare

per tutti i cieli che possiamo tracciare,

tutte le reti del tuo odore

dentro gli oceani che dobbiamo affrontare.

Ma voglio che tu

tu piano piano scivoli dentro me,

ma voglio che tu

nell’insinuarti sia incantevole.

Ma voglio che tu

tu piano piano scivoli dentro me,

ma voglio che tu

nell’insinuarti tu sia incantevole.

Ma voglio…

Het was een sleur

plotseling getekend

zonder zekerheden,

zonder voorzichtigheid

door ons te ruiken

van instinct en verbazing,

in een crescendo

die enige onregelmatigheid vertoont.

Misschien het wachten

hij zag ons ook alleen,

misschien in de wereld

we wisten niet hoe we moesten blijven

zo ver weg

weer op ons wachten.

Zo voorzichtig,

zo ver,

zo voorzichtig.

Jij bent het geluid, de woorden

van elke zekerheid verloren in je geur.

Wij zijn de gijzelaars van een liefde

exploderend ruw

van instinct en zweet.

Het was een flits

explodeerde in een seconde

om je te verlichten in een reflectie,

toen je bang was

al het licht,

het kleurenspel

van verdriet.

Waarschijnlijk

laat me vallen

dood gewicht

in jouw aanwezigheid

dat zou ik zeker doen

liet het visuele toe

over mijn vervreemdingen,

op mijn kwellingen,

op mijn fragmenten.

Maar ik wil jou

je glijdt langzaam in mij,

maar dat wil ik dan

je insinueren is betoverend.

Maar ik wil jou

je vermoordt me langzaam

in een onzeker compromis

tussen mijn ziel en haar weerspiegeling.

Jij bent het geluid, de woorden

van elke zekerheid verloren in je geur.

Wij zijn de gijzelaars van een liefde

dat ontploft breekbaar

van instinct en zweet.

Hoeveel krassen om te strelen?

voor alle luchten die we kunnen traceren,

alle netten van je geur

in de oceanen die we tegenkomen.

Maar ik wil jou

je glijdt langzaam in mij,

maar ik wil jou

je insinueren is betoverend.

Maar ik wil jou

je glijdt langzaam in mij,

maar ik wil jou

door te insinueren ben je betoverend.

Maar ik wil…