Borrowed Time, Borrowed Eyes - SubRosa

Heads on spikes, symbols on skulls

Give me a reason to go on

The winter sky is full of ash

Broken homes, endless trash

But in the darkness he holds his son

He’s all that’s left, the only one

In the hills, the people hide

Join together, rot inside

In this land, the only hope

Is to die young, to not get old

But in the darkness he holds his son

He’s all that’s left, the only one

In the darkness he holds his son

There is no God, there is no love

Stripped to the marrow,

Their empty platitudes can’t

Clothe them, feed them, heal them

They shuck them off like a thin, useless skin

That they’ve outgrown when hunger calls

How long must my journey go?

And my sorrow no one know?

Hoofden op spikes, symbolen op schedels

Geef me een reden om door te gaan

De winterhemel is vol as

Kapotte huizen, eindeloos afval

Maar in de duisternis houdt hij zijn zoon vast

Hij is het enige dat nog over is, de enige

In de heuvels verstoppen de mensen zich

Doe mee, rot van binnen

In dit land is de enige hoop

Is jong sterven, niet oud worden

Maar in de duisternis houdt hij zijn zoon vast

Hij is het enige dat nog over is, de enige

In de duisternis houdt hij zijn zoon vast

Er is geen God, er is geen liefde

Gestript tot op het merg,

Hun lege gemeenplaatsen kunnen dat niet

Kleed ze, voed ze, genees ze

Ze schuiven ze af als een dunne, nutteloze huid

Dat ze zijn ontgroeid als de honger roept

Hoe lang moet mijn reis duren?

En mijn verdriet weet niemand?