Bloody Knuckles - Strung Out

This phalanx that we are with hearts up on our shields

We are holding

But not for long

One by one we fall only here to rise again

In fields of armor we remain

Our bodies twisted by the words we can’t explain

Bloody knuckles stain the walls and poison fills my lungs

As the beauty of your voice cuts me down

And though we weave in motion through the passing of our days

We are devotion

We are the pain

We are beauty

That lost its way

Broken hearts we sing along to

The hymns of our devotion

We gave it all and we lost our minds

We don’t need to be forgiven

It’s like falling on our swords

Just for taking a stand

It’s the journey of love

That we’ll never understand

Beauty in our union like a fire in the void

Serenading the hopeless like passing of days

Through it all we knew we’d stand like the brave

No beginning

No end

With Like names old as days

Without solitude

Without thought

Without feeling

With bloody knives

And razor blades

We die for our devotion

We gave it all

We lost our minds

We don’t need to be forgiven

Forgiven you never asked to be alive

Forgiven for all the hell that you survived

Forgiven

Deze falanx die we met het hart op onze schilden zijn

Wij houden vast

Maar niet voor lang

Eén voor één vallen we alleen hier om weer op te staan

In bepantsering blijven we

Onze lichamen verwrongen door de woorden die we niet kunnen verklaren

Bloedige knokkels bevlekken de muren en gif vult mijn longen

Terwijl de schoonheid van je stem me naar beneden haalt

En hoewel we in beweging weven door het verstrijken van onze dagen

We zijn toegewijd

Wij zijn de pijn

Wij zijn schoonheid

Dat is de weg kwijt

Gebroken harten waar we mee zingen

De hymnen van onze toewijding

We hebben alles gegeven en we zijn gek geworden

We hoeven niet te worden vergeven

Het is alsof we op onze zwaarden vallen

Gewoon om een ​​standpunt in te nemen

Het is de reis van de liefde

Dat zullen we nooit begrijpen

Schoonheid in onze unie als een vuur in de leegte

Een serenade brengen aan de hopelozen, zoals het verstrijken van de dagen

Door dit alles wisten we dat we zouden staan ​​als de dapperen

Geen begin

Geen einde

Met Like-namen die zo oud zijn als dagen

zonder eenzaamheid

zonder nadenken

Zonder gevoel

Met bloedige messen

En scheermesjes

We sterven voor onze toewijding

We hebben alles gegeven

We zijn gek geworden

We hoeven niet te worden vergeven

Vergeven dat je er nooit om hebt gevraagd om te leven

Vergeven voor de hel die je hebt overleefd

vergeven