Time Dive - Stone

Raining as always, the city is in pain, almost dead

Artificial lighting trying to revive the dreary scene

The land is cold, sun is behind a toxic veil

A raped city gives no shelter for the weak

Machines' low hum is constant, echoing in the streets

Air’s been still for ages 'cos the wind is dead

My mother gave birth to me from a microwave womb

But I wasn’t synchronized with abstract times

Grew up with the rain, never saw the sun

Neurotic climate really got to me

Tasted the cruel world with innocent eyes

The sucked all it’s additive to my synthetic brain

Chemical showers keep me nervous and the skin is burning

Remote control changing the channels in my head

Won’t close my eyes, programmed myself to maximize

The anxiety, still I know I don’t belong here

Take my oxygen mask, I wanna go our for a ride

I know it’s after curfew but I have to change the scene

Glide through the bleak landscape with no destination

Just trying to keep myself together, I’m about to erupt

Got a skin made of concrete, a plastic heart inside

The only problem is I don’t fit in

Switch myself invisible, use the radar look

Observing the view from the outside

Inhumanity is all I find much too fierce to me

It’s late and I’m tired

On my way home I’ll see

No friend

Regent zoals altijd, de stad heeft pijn, bijna dood

Kunstlicht probeert de sombere scène nieuw leven in te blazen

Het land is koud, de zon zit achter een giftige sluier

Een verkrachte stad biedt geen onderdak aan de zwakken

Het lage gezoem van machines is constant, echoënd in de straten

Lucht staat al eeuwen stil, want de wind is dood

Mijn moeder is van mij bevallen uit een magnetron-baarmoeder

Maar ik was niet gesynchroniseerd met abstracte tijden

Opgegroeid met de regen, nooit de zon gezien

Neurotisch klimaat raakte me echt

Proefde de wrede wereld met onschuldige ogen

Het zoog alles wat het toevoegt aan mijn synthetische brein

Chemische douches houden me nerveus en de huid brandt

Afstandsbediening die de kanalen in mijn hoofd verandert

Zal mijn ogen niet sluiten, mezelf geprogrammeerd om te maximaliseren

De angst, toch weet ik dat ik hier niet thuishoor

Neem mijn zuurstofmasker, ik wil een ritje maken

Ik weet dat het na de avondklok is, maar ik moet de scène veranderen

Zweef door het sombere landschap zonder bestemming

Ik probeer mezelf gewoon bij elkaar te houden, ik sta op het punt om uit te barsten

Heb een huid gemaakt van beton, een plastic hart van binnen

Het enige probleem is dat ik er niet bij pas

Schakel mezelf onzichtbaar, gebruik de radar-look

Het uitzicht vanaf de buitenkant observeren

Onmenselijkheid is alles wat ik veel te heftig vind voor mij

Het is laat en ik ben moe

Op weg naar huis zie ik wel

Geen vriend