Забери меня - Стольный ГрадЪ

Руки сбиты в кровь, колени стерты,

Но я еще не мертвый, в ортах пульсирует жизнь

Держись, если упал — поднимись

Ведь только снизу взлетают ввысь

Перекрестись перед боем, прижми крест рукою

Бог с тобою, воют шакалы оскалив оскал

Будто скалы неприступные, души туманом окутаны

Запутаны путами осколки судеб

Рассудит бог всех, а не люди

Люди по сути как вода в разбитой посуде

Утекут в никуда и их не будет, крутит колесо истории

Время злее стало — реальность

Она режет ножом, кто-то лезет на рожон

Кто-то в петлю, кто-то обожжен

Кто-то подобен углю, кто-то огню,

А я молю бога — храни меня от порога до порога

Забери меня, там где ты там и я

Забери меня, по пути огня

Забери меня, успокой до утра

Забери меня, и сожги до тла

Я пью бокал до дна, но не бокал вина

И не моя вина что горечи полна наша чаша

Старше стали, мысли страшней

Выводы — люди жаждут выгоды больше воды

Поводырь слеп, но ведет слепого, святого нет

Души потухших, лучших называй психами, уродов — геями

Дерзость это не порок, а самовыражение

Гниения запах уже впитался в кожу

Прохожие похожи на куски мяса, погасла вера

Остался только страх в глазах серых

Мысли на дне омута, на улице лето,

Но как-то по зимнему холодно

Сто одна причина понять, что мы на грани,

Но легче просто взять и закрыть глаза руками

Легче просто жить в мире своих сладких фантазий

Брат, научись отличать людей от мразей

Забери меня, там где ты там и я

Забери меня, по пути огня

Забери меня, успокой до утра

Забери меня, и сожги до тла

Handen zijn bebloed, knieën zijn versleten,

Maar ik ben nog niet dood, het leven pulseert in de ort

Wacht even, als je valt - sta op

Ze vliegen immers alleen van onderaf omhoog

Kruis jezelf voor het gevecht, druk met je hand op het kruis

God is met je, huilende jakhalzen ontblootten hun grijns

Als onneembare rotsen zijn zielen gehuld in mist

Fragmenten van het lot zijn verstrikt in kettingen

God zal over iedereen oordelen, niet over mensen

Mensen zijn in wezen als water in kapotte borden

Ze zullen wegvloeien en dat zullen ze niet zijn, draaiend aan het wiel van de geschiedenis

De tijd is bozer geworden - realiteit

Ze snijdt met een mes, iemand klimt op de rampage

Iemand zit in een lus, iemand is verbrand

Sommige zijn als steenkool, andere als vuur

En ik bid tot God - bewaar mij van drempel tot drempel

Breng me waar je bent en ik

Neem me mee op het pad van vuur

Neem me mee, kalmeer me tot de ochtend

Neem me en verbrand me tot de grond

Ik drink een glas tot op de bodem, maar geen glas wijn

En het is niet mijn schuld dat onze beker vol bitterheid is

Ouder staal, gedachten zijn enger

Conclusies - mensen snakken naar de voordelen van meer water

De gids is blind, maar leidt de blinden, er is geen heilige

De zielen van de uitgestorven, noemen de beste psychos, freaks - homo's

Onbeschaamdheid is geen ondeugd, maar zelfexpressie

De geur van bederf is al in de huid opgenomen

Voorbijgangers zijn als stukken vlees, het geloof ging uit

Er was alleen angst in de ogen van grijs

Gedachten op de bodem van het zwembad, de zomer is op straat,

Maar het is op de een of andere manier koud in de winter

Honderd-en-een redenen om te begrijpen dat we op het punt staan,

Maar het is makkelijker om het gewoon te pakken en je ogen te sluiten met je handen

Het is makkelijker om gewoon in de wereld van je lieve fantasieën te leven

Broeder, leer mensen van uitschot te onderscheiden

Breng me waar je bent en ik

Neem me mee op het pad van vuur

Neem me mee, kalmeer me tot de ochtend

Neem me en verbrand me tot de grond