Decalogue - Stockholm Monsters

There doesn’t seem to be a choice

There doesn’t seem to be a way

You remember when you were young

But now the years have made you older

What do you say to the child

Who only wants some time to play?

You only wanted to be someone

But life has made a fool of you

Everything you ever did

Just went through your stretching fingers

Everything just seems to fade

And all my thoughts just turn to hate

Try to realize all the time

But when I do, I just get nowhere

While I watch things still go wrong

There doesn’t seem much I can do

All you ever say to them

Is watch yourself, please don’t fall over

But if you just take a look

You’d know the same has happened now

You never meant to take that way

But that’s the way it always goes

Try to realize all the time

But when I do, I just get nowhere

But when I do, I follow you

Er lijkt geen keuze te zijn

Er lijkt geen manier te zijn

Weet je nog toen je jong was

Maar nu hebben de jaren je ouder gemaakt

Wat zeg je tegen het kind?

Wie wil er alleen wat tijd om te spelen?

Je wilde alleen iemand zijn

Maar het leven heeft je voor de gek gehouden

Alles wat je ooit hebt gedaan

Ging gewoon door je strekkende vingers

Alles lijkt gewoon te vervagen

En al mijn gedachten veranderen in haat

Probeer je de hele tijd te realiseren

Maar als ik dat doe, kom ik nergens

Terwijl ik toekijk, gaat het nog steeds mis

Er lijkt niet veel dat ik kan doen

Alles wat je ooit tegen ze zegt

Is pas op jezelf, val alsjeblieft niet om

Maar als je even kijkt

Je zou weten dat hetzelfde nu is gebeurd

Het was nooit je bedoeling om die kant op te gaan

Maar zo gaat het altijd

Probeer je de hele tijd te realiseren

Maar als ik dat doe, kom ik nergens

Maar als ik dat doe, volg ik je