Sad Trombone - Sting, Shaggy

From way back here on the bandstand

She looked like a goddess in the lights

At some point in the set she’d turn her face and glance my way most nights

I’d take a little solo, I’d play for her, she’d smile, return the favor

I’d make the sweetest love to her with every semiquaver

«There's a sadness in your playing,"she said

«That penetrates my bones

Something in your intonation, something in your tone

Always understated, never overblown

My name for you is Sad Trombone

Yes, my name for you is Sad Trombone.»

It seemed like she’d found the secret key to my soul

And gathered up my broken life and somehow made me whole

We’d share a room together, my bandmates were all green

And they warned me 'bout some story in a movie they’d all seen

«There's a sadness in your playing,"she said

«That penetrates my bones

Something in your intonation, something in your tone

Always understated, never overblown

My name for you is Sad Trombone

Yes, my name for you is Sad Trombone.»

Now when the light goes out and the music stops and the curtains close

That’s when your heartbeat race

Sadness on your face, and you can’t take no more

I see you searching for your smile

We haven’t seen that in a while

Now when the light goes out and the music stops and the curtains close

That’s Sad Trombone

We never made much money, the ticket counts were light

We’d count the bars until we reached some hotel for the night

She was my morning coffee, the butter on my toast

'Til she got a better offer from some outfit on the coast

Oh, there’s a sadness in my playing now

A desperate cry, a moan

Something in my choice of notes

Something in my tone

Sliding to the deepest bass from a lonely baritone

I guess I’ll always be the Sad Trombone

I guess I’ll always be the Sad Trombone

It’s an old, old story, and one you’ve probably heard

You start out in a major key, then you’re down a minor third

Aimlessly sliding, sinking like a stone

It doesn’t get no deeper, than the scraps that you’ve been thrown

But some things they just stay with you, long after they have flown

And it always comes back down… to the bone

And it always comes back down… to the bone

Down to the bone

Down to the bone

Van oudsher hier op de muziektent

Ze zag eruit als een godin in het licht

Op een bepaald moment in de set draaide ze haar gezicht om en keek de meeste nachten mijn kant op

Ik zou een kleine solo nemen, ik zou voor haar spelen, ze zou glimlachen, de gunst teruggeven

Ik zou de liefste liefde met haar bedrijven met elke halve minuut

«Er zit een droefheid in je spel,» zei ze

«Dat dringt door tot mijn botten

Iets in je intonatie, iets in je toon

Altijd ingetogen, nooit overdreven

Mijn naam voor jou is Sad Trombone

Ja, mijn naam voor jou is Sad Trombone.»

Het leek alsof ze de geheime sleutel tot mijn ziel had gevonden

En verzamelde mijn gebroken leven en maakte me op de een of andere manier heel

We zouden samen een kamer delen, mijn bandleden waren allemaal groen

En ze waarschuwden me voor een verhaal in een film die ze allemaal hadden gezien

«Er zit een droefheid in je spel,» zei ze

«Dat dringt door tot mijn botten

Iets in je intonatie, iets in je toon

Altijd ingetogen, nooit overdreven

Mijn naam voor jou is Sad Trombone

Ja, mijn naam voor jou is Sad Trombone.»

Nu als het licht uitgaat en de muziek stopt en de gordijnen sluiten

Dat is wanneer je hartslag racet

Verdriet op je gezicht, en je kunt niet meer aan

Ik zie je zoeken naar je glimlach

Dat hebben we al een tijdje niet meer gezien

Nu als het licht uitgaat en de muziek stopt en de gordijnen sluiten

Dat is trieste trombone

We hebben nooit veel geld verdiend, het aantal kaartjes was laag

We telden de bars tot we een hotel voor de nacht bereikten

Ze was mijn ochtendkoffie, de boter op mijn toast

Tot ze een beter aanbod kreeg van een outfit aan de kust

Oh, er is een droefheid in mijn spel nu

Een wanhopige kreet, een kreun

Iets in mijn keuze van notities

Iets in mijn toon

Glijden naar de diepste bas van een eenzame bariton

Ik denk dat ik altijd de droevige trombone zal zijn

Ik denk dat ik altijd de droevige trombone zal zijn

Het is een oud, oud verhaal en je hebt er vast wel eens van gehoord

Je begint in majeur, dan kom je een kleine terts achter

Doelloos glijden, zinken als een steen

Het gaat niet dieper dan de restjes die je hebt gegooid

Maar sommige dingen blijven je gewoon bij, lang nadat ze gevlogen zijn

En het komt altijd terug tot op het bot

En het komt altijd terug tot op het bot

Tot op het bot

Tot op het bot