The Lonesome Death of Hattie Carroll - Steve Howe

William Zanzinger killed poor Hattie Carroll

With a cane that he twirled around his diamond ring finger

At a Baltimore hotel society gath’rin'.

And the cops were called in and his weapon took from him

As they rode him in custody down to the station

And booked William Zanzinger for first-degree murder.

But you who philosophize disgrace and criticize all fears,

Take the rag away from your face.

Now ain’t the time for your tears.

William Zanzinger, who at twenty-four years

Owns a tobacco farm of six hundred acres

With rich wealthy parents who provide and protect him

And high office relations in the politics of Maryland,

Reacted to his deed with a shrug of his shoulders

And swear words and sneering, and his tongue it was snarling,

In a matter of minutes on bail was out walking.

But you who philosophize disgrace and criticize all fears,

Take the rag away from your face.

Now ain’t the time for your tears.

Hattie Carroll was a maid of the kitchen.

She was fifty-one years old and gave birth to ten children

Who carried the dishes and took out the garbage

And never sat once at the head of the table

And didn’t even talk to the people at the table

Who just cleaned up all the food from the table

And emptied the ashtrays on a whole other level,

Got killed by a blow, lay slain by a cane

That sailed through the air and came down through the room,

Doomed and determined to destroy all the gentle.

And she never done nothing to William Zanzinger.

But you who philosophize disgrace and criticize all fears,

Take the rag away from your face.

Now ain’t the time for your tears.

In the courtroom of honor, the judge pounded his gavel

To show that all’s equal and that the courts are on the level

And that the strings in the books ain’t pulled and persuaded

And that even the nobles get properly handled

Once that the cops have chased after and caught 'em

And that the ladder of law has no top and no bottom,

Stared at the person who killed for no reason

Who just happened to be feelin' that way without warnin'.

And he spoke through his cloak, most deep and distinguished,

And handed out strongly, for penalty and repentance,

William Zanzinger with a six-month sentence.

Oh, but you who philosophize disgrace and criticize all fears,

Bury the rag deep in your face

For now’s the time for your tears

William Zanzinger vermoordde de arme Hattie Carroll

Met een stok die hij om zijn diamanten ringvinger draaide

Bij een Baltimore hotel society gath'rin'.

En de politie werd erbij gehaald en zijn wapen werd van hem afgenomen

Terwijl ze hem in bewaring naar het station brachten

En boekte William Zanzinger voor moord met voorbedachten rade.

Maar jij die filosofeert schande en bekritiseert alle angsten,

Haal de doek van je gezicht.

Dit is niet het moment voor je tranen.

William Zanzinger, die op zijn vierenentwintigste...

Is eigenaar van een tabaksboerderij van zeshonderd hectare

Met rijke rijke ouders die voor hem zorgen en hem beschermen

En hoge kantoorrelaties in de politiek van Maryland,

Reageerde op zijn daad met een schouderophalen

En vloeken en spotten, en zijn tong gromde,

In een kwestie van minuten op borgtocht was lopen.

Maar jij die filosofeert schande en bekritiseert alle angsten,

Haal de doek van je gezicht.

Dit is niet het moment voor je tranen.

Hattie Carroll was een meid in de keuken.

Ze was eenenvijftig jaar oud en kreeg tien kinderen

Wie droeg de afwas en zette het afval buiten?

En nooit één keer aan het hoofd van de tafel gezeten

En heb niet eens met de mensen aan tafel gesproken

Die net al het eten van de tafel heeft opgeruimd

En leegde de asbakken op een heel ander niveau,

Werd gedood door een klap, lag gedood door een stok

Die door de lucht zeilde en door de kamer naar beneden kwam,

Gedoemd en vastbesloten om alle zachtaardige te vernietigen.

En ze heeft William Zanzinger nooit iets aangedaan.

Maar jij die filosofeert schande en bekritiseert alle angsten,

Haal de doek van je gezicht.

Dit is niet het moment voor je tranen.

In de erezaal sloeg de rechter op zijn hamer

Om te laten zien dat iedereen gelijk is en dat de rechtbanken gelijk zijn

En dat de touwtjes in de boeken niet zijn getrokken en overtuigd

En dat zelfs de edelen goed worden behandeld

Zodra de politie ze heeft achtervolgd en gepakt

En dat de ladder van de wet geen top en geen bodem heeft,

Staarde naar de persoon die zonder reden doodde

Die toevallig zo voelde zonder te waarschuwen.

En hij sprak door zijn mantel, de meest diepe en gedistingeerde,

En krachtig uitgedeeld, voor straf en berouw,

William Zanzinger met een gevangenisstraf van zes maanden.

Oh, maar jij die filosofeert schande en kritiek op alle angsten,

Begraaf de vod diep in je gezicht

Voor nu is het tijd voor je tranen