Turn Of The Century - Steve Howe, Annie Haslam

Realising a form out of stone

Set hands moving

Roan shaped his heart

Thru his working hands

Work to mould his passion into clay

Like the sun

In his room, his lady

She would dance and sing so completely

So be still, he now cries

I have time, oh let clay transform thee so, love

In the deep cold of night

Winter calls, he cries, don’t deny me For his lady, deep her illness

Time has caught her

And will for all reasons take her

In the still light of dawn, she dies

Helpless hands soul revealing

Like leaves we touch, we learn

We once knew the story

As winter calls he will starve

All but to see the stone be life

Now Roan no more tears

Set to work his strength

So transformed him

Realising a form out of stone, his work

So absorbed him

Could she hear him

Could she see him

All aglow was his room bathed in this light

He would touch her

He would hold her

Laughing as they danced

Highest colours touching others

Did her eyes at the turn of the century

Tell me plainly

How we meet, how we’ll love

Or let life, so transform me Like leaves we touched, we danced

We once knew the story

As autumn called and we both

Remembered all those many years ago

I’m sure we know

Was the sign with a touch

As I kiss your fingers

We walk hands in the sun

Memories when we’re young

Love lingers so Was it sun thru the haze

That made all your looks

Warm as moonlight

As a pearl, deep your eyes

Tears have flown away

All the same light

Did her eyes at the turn of the century

Tell me plainly

When we meet how we’ll look

As we smile time

Een vorm uit steen realiseren

Zet handen in beweging

Roan vormde zijn hart

Door zijn werkende handen

Werk om zijn passie in klei te gieten

Zoals de zon

In zijn kamer, zijn vrouw

Ze zou zo volledig dansen en zingen

Dus wees stil, hij huilt nu

Ik heb tijd, oh, laat klei je zo transformeren, liefje

In de diepe kou van de nacht

Winter roept, hij huilt, ontken me niet Voor zijn vrouw, diep haar ziekte

De tijd heeft haar gepakt

En zal haar om alle redenen nemen

In het stille licht van de dageraad sterft ze

Hulpeloze handen ziel onthullend

Net als bladeren die we aanraken, leren we

Ooit kenden we het verhaal

Als de winter roept, zal hij verhongeren

Alles behalve om te zien dat de steen leven is

Nu Roan geen tranen meer

Aan het werk zijn kracht

Dus heb hem getransformeerd

Een vorm uit steen realiseren, zijn werk

Dus slokte hem op

Kon ze hem horen?

Zou ze hem kunnen zien?

Helemaal gloeiend was zijn kamer badend in dit licht

Hij zou haar aanraken

Hij zou haar vasthouden

Lachen terwijl ze dansten

Hoogste kleuren die anderen raken

Deed haar ogen aan het begin van de eeuw

Vertel het me duidelijk

Hoe we elkaar ontmoeten, hoe we zullen liefhebben

Of laat het leven, dus transformeer me Als bladeren die we aanraakten, dansten we

Ooit kenden we het verhaal

Zoals de herfst riep en we allebei

Herinnerd al die vele jaren geleden

Ik weet zeker dat we het weten

Was het bord met een aanraking

Terwijl ik je vingers kus

We lopen handen in de zon

Herinneringen als we jong zijn

Liefde blijft hangen, dus Was het de zon door de nevel

Dat maakte al je looks

Warm als maanlicht

Als een parel, diep in je ogen

Tranen zijn weggevloeid

Allemaal hetzelfde licht

Deed haar ogen aan het begin van de eeuw

Vertel het me duidelijk

Wanneer we elkaar ontmoeten, hoe zien we eruit

Terwijl we glimlachen,