William Shatner's Dog - Stephen Fretwell

I walk by the water and

Head for your house

Though I know that you’ll be out

In some dirty city bar

I stand on your street

And I stare at your room

And the shadows play and move

And your brother comes out with a bat

Saying that

You might be with your sister in Paris

On the Rue Turnau

Wearing Marline Dietrich glasses

Where we made that bet

That bet I knew you’d win for sure

When you where sick on the floor

The calico’s ripped

Beneath the patch

It’s an itch I can never scratch

Now it’s so far gone in the past

The fines I’m

Having trouble to contest

With the library book you kept

The one that sent your head so far west

Far, far away

In those continental cities

Where they get in a race

To see who can build the tallest buildings

Where you went for some space

And wound up

With a slightly redder face

And a pain in your gut

I turn on the TV

And I see there your face

And in it is not one trace

Of that old brown bowl of lace

And that bowl of lace

Is sat beside the gas bar fire

Where you probably laid

Eating ice cream chocolate lollies

That your mother brought home

From the freezer store

On the Old Kent Road

She too had enough

And that look on your face

That you’d throw across the dinner table

In the middle of grace

Your fathers eyes closed shut tight

And it happened like that

Every damn night

That I had to come

To your house

Well, tell Charles O’Keefe

That I don’t want to go to Paris

It’s sunnier here

And I’m happy in this loveless marriage

With the girl from the Pru

And your father and your sister

And your mother too

And not forgetting you

Ik loop langs het water en

Ga naar je huis

Hoewel ik weet dat je eruit zult zijn

In een vuile stadsbar

Ik sta in jouw straat

En ik staar naar je kamer

En de schaduwen spelen en bewegen

En je broer komt naar buiten met een knuppel

Dat zeggen

Misschien ben je bij je zus in Parijs

Aan de Rue Turnau

Het dragen van een Marline Dietrich-bril

Waar we die weddenschap hebben gedaan

Die weddenschap waarvan ik wist dat je zeker zou winnen

Toen je ziek op de grond lag

Het lapje is gescheurd

Onder de patch

Het is een jeuk waar ik nooit aan kan krabben

Nu is het zo ver weg in het verleden

De boetes die ik ben

Moeite hebben om te strijden

Met het bibliotheekboek dat je bewaarde

Degene die je hoofd zo ver naar het westen stuurde

Ver, ver weg

In die continentale steden

Waar ze in een race terechtkomen

Om te zien wie de hoogste gebouwen kan bouwen

Waar ging je heen voor wat ruimte

En geliquideerd

Met een iets roder gezicht

En pijn in je buik

Ik zet de tv aan

En ik zie daar je gezicht

En daarin zit niet één spoor

Van die oude bruine kom met kant

En die kom met kant

Zit naast het vuur van de gasbar

Waar je waarschijnlijk lag

IJs chocolade lollies eten

Die je moeder mee naar huis nam

Uit de diepvrieswinkel

Op de Old Kent Road

Ook zij had genoeg

En die blik op je gezicht

Die je over de eettafel zou gooien

Midden in de genade

Je vaders ogen dicht dicht

En het gebeurde zo

Elke verdomde nacht

Dat ik moest komen

Naar je huis

Nou, vertel Charles O'Keefe

Dat ik niet naar Parijs wil

Hier is het zonniger

En ik ben gelukkig in dit liefdeloze huwelijk

Met het meisje uit de Pru

En je vader en je zus

En je moeder ook

En jou niet te vergeten