The Ground Beneath Your Feet - Stephen Fretwell

Now that since I’ve found your face

In the most peculiar place

I don’t feel I’ve anything to prove

To anyone else but you

And I think of her

And she thinks of him

And there’s no escaping

This mess that we’re in

But its like she’s holding court

Down each street that we walk

And as she’s drawing all that heat

I feel like the ground beneath her feet

Glance past a skyline of factories

Think of that life that was over to you

Time, time well there’s a funny thing

Written in black on the back of your hand

I still think of her

Do you think of him

And those pills and potions

Work the same time again

And you’re counting all the numbers

In your waterproof purse

And it’s not just a chance I have to stay and crawl along and past

The ground beneath your feet

Do you think of her

'Cause I think of him

And there’s no escaping

This mess that we’re in

And its like you’re holding court

Down each street that we walk

And as you’re drawing all that heat

I can’t surmise or say

I wonder what price it is I’ll pay

To sweep and move the sand

From the ground beneath your feet

Now that I’ve found your face

In the most peculiar place

Nu dat sinds ik je gezicht heb gevonden

Op de meest eigenaardige plek

Ik heb niet het gevoel dat ik iets te bewijzen heb

Aan iemand anders dan jij

En ik denk aan haar

En ze denkt aan hem

En er is geen ontkomen aan

Deze puinhoop waar we in zitten

Maar het is alsof ze de rechtbank houdt

Door elke straat die we lopen

En terwijl ze al die warmte trekt

Ik voel me als de grond onder haar voeten

Blik langs een skyline van fabrieken

Denk aan dat leven dat aan jou voorbij was

Tijd, tijd nou, er is iets grappigs

Zwart geschreven op de rug van je hand

Ik denk nog steeds aan haar

Denk je aan hem?

En die pillen en drankjes

Werk weer dezelfde tijd

En je telt alle getallen

In je waterdichte tas

En het is niet alleen een kans die ik heb om te blijven en langs en voorbij te kruipen

De grond onder je voeten

Denk je aan haar?

Omdat ik aan hem denk

En er is geen ontkomen aan

Deze puinhoop waar we in zitten

En het is alsof je de rechtbank houdt

Door elke straat die we lopen

En terwijl je al die warmte trekt

Ik kan het niet raden of zeggen

Ik vraag me af welke prijs ik zal betalen

Om het zand te vegen en te verplaatsen

Van de grond onder je voeten

Nu ik je gezicht heb gevonden

Op de meest eigenaardige plek