Cimetière de campagne - Stéphane Degout, Reynaldo Hahn, Hélène Lucas

J’ai revu le cimetière

Du beau pays d’Ambérieux

Qui m’a fait le cœur joyeux

Pour la vie entière

Et, sous la mousse et le thym

Près des arbres de la cure

J’ai marqué la place obscure

Où, quelque matin

Libre enfin de tout fardeau

J’irai tranquillement faire

Entre mon père et ma mère

Mon dernier dodo

Pas d'épitaphe superbe

Pas le moindre tralala;

Seulement, par-ci par-là

Des roses dans l’herbe

Et de la mousse à foison

De la luzerne fleurie

Avec un bout de prairie

A mon horizon

L'église de ma jeunesse

L'église au blanc badigeon

Où jadis, petit clergeon

J’ai servi la messe

Est encore là tout près

Qui monte sa vieille garde

Et, sans se troubler, regarde

Les rangs de cyprès

Entouré de tous mes proches

Sur le bourg, comme autrefois

J’entendrai courir la voix

Légère des cloches

Elles ont vu mes vingt ans

Et n’en sont pas plus moroses;

Elles me diront des choses

Pour passer le temps;

Ik zag de begraafplaats weer

Uit het prachtige land van Amberieux

die mijn hart blij maakte

Voor het hele leven

En, onder het mos en de tijm

In de buurt van de bomen van de remedie

Ik heb de donkere plaats gemarkeerd

waar op een ochtend?

Eindelijk vrij van alle lasten

ik zal stilletjes gaan

Tussen mijn vader en mijn moeder

mijn laatste slaap

Geen prachtig grafschrift

Niet de minste heisa;

Alleen hier en daar

rozen in het gras

En schuim in overvloed

Bloeiende alfalfa

Met een stukje weide

Aan mijn horizon

De kerk van mijn jeugd

De Witgekalkte Kerk

Waar eens, kleine geestelijke?

ik heb de mis geserveerd

Is er nog steeds heel dichtbij

Wie staat zijn oude garde?

En, zonder in de war te raken, kijk

De rijen cipressen

Omringd door al mijn dierbaren

In de stad, zoals voorheen

Ik zal de stem horen rennen

licht van de klokken

Ze zagen mijn twintiger jaren

En zijn niet des te somberder;

Ze zullen me dingen vertellen

Om de tijd te doden;