Chanson d'avril - Reynaldo Hahn, Жорж Бизе

Lève-toi!

lève-toi!

le printemps vient de naître!

Là-bas, sur les vallons, flotte un réseau vermeil!

Tout frissonne au jardin, tout chante et ta fenêtre

Comme un regard joyeux, est pleine de soleil!

Du côté des lilas aux touffes violettes

Mouches et papillons bruissent à la fois

Et le muguet sauvage, ébranlant ses clochettes

A réveillé l’amour endormi dans les bois!

Puisqu’Avril a semé ses marguerites blanches

Laisse ta mante lourde et ton manchon frileux

Déjà l’oiseau t’appelle et tes soeurs les pervenches

Te souriront dans l’herbe en voyant tes yeux bleus!

Viens, partons!

au matin, la source est plus limpide;

Lève-toi!

viens, partons!

N’attendons pas du jour les brûlantes chaleurs;

Je veux mouiller mes pieds dans la rosée humide

Et te parler d’amour sous les poiriers en fleurs

Sta op!

sta op!

de lente is net geboren!

Daar, op de valleien, drijft een netwerk van vermiljoenen!

Alles rilt in de tuin, alles zingt en je raam

Als een vrolijke look, zit vol zonneschijn!

Aan de zijkant van seringen met paarse plukjes

Vliegen en vlinders ritselen allebei

En de wilde lelietje-van-dalen, die met haar bellen schudt

Heeft slapende liefde in het bos gewekt!

Heeft sinds april haar margrieten gezaaid

Laat je mantel zwaar en je mof koud

De vogel roept jou en je zussen al de alikruiken

Zal naar je glimlachen in het gras als je je blauwe ogen ziet!

Kom laten we gaan!

in de ochtend is de bron duidelijker;

Sta op!

kom laten we gaan!

Laten we niet wachten op de brandende hitte van de dag;

Ik wil mijn voeten nat maken in de natte dauw

En met je praten over liefde onder de bloeiende perenbomen