Königin - Staubkind

Still sitzt sie auf kaltem boden

Findet zitternd keinen halt

Schaut mit grossen schwarzen augen

Endlos traurig leer und kalt

Sie malt die sonne in die nacht

Und trägt abschied in ihrem herz

Ein kühler hauch weht durch ihr haar

Sie sucht den ort wo sie nie war

Nd sie singt ein leises lied

Glaubt an das licht das sie nie sieht

Wann erwacht sie aus der dunkelheit

Wird sie die sonne jemals seh´n

Kann sie der nacht noch widersteh´n

Auf ihren kalten lippen

Liegt nur die kleine melodie

Sie war ein mädchen voller träume

Bevor das licht für sie verging

Jetzt ist sie hier im tiefen schwarz

Ihre eigene königin

Sie senkt den kopf verliert die hoffnung

Dass sie hier noch jemand hört

Nur ein hauch weht durch ihr haar

Sie sucht den ort wo sie nie war

Und das lied das sie noch immer singt

Wird irgendwann eins sein

Das sie nach hause bringt

Auf ihren kalten lippen

Liegt nur die kleine melodie

Bleibt nur die kleine melodie

Ze zit stil op de koude grond

Kan geen stop met beven vinden

Ziet er uit met grote zwarte ogen

Eindeloos verdrietig leeg en koud

Ze schildert de zon in de nacht

En neemt afscheid in haar hart

Een koele bries waait door haar haren

Ze is op zoek naar de plek waar ze nog nooit is geweest

En ze zingt een zacht lied

Gelooft in het licht dat ze nooit ziet

Wanneer wordt ze wakker uit de duisternis?

Zal ze ooit de zon zien?

Kan ze de nacht nog weerstaan?

Op haar koude lippen

Ligt alleen de kleine melodie

Ze was een meisje vol dromen

Voordat het licht voor haar uitging

Nu is ze hier in diep zwart

je eigen koningin

Ze laat haar hoofd zakken en verliest de hoop

Dat iemand hier haar kan horen

Een aanraking waait door haar haar

Ze is op zoek naar de plek waar ze nog nooit is geweest

En het liedje dat ze nog steeds zingt

Zal er ooit een zijn

dat brengt haar thuis

Op haar koude lippen

Ligt alleen de kleine melodie

Alleen de kleine melodie blijft over