Hallways - State Faults

I watched you float away past the terrible machines

From a guilty bride and a heavy heart cemented to my sleeve

I feel your ghost looking down at me and its getting hard to breathe

With you standing on my chest, i guess I’m dying for some sleep

And all the promises we won’t keep

Hospital beds, fluorescent white

Your gasping breath, your fading eyes

Begging me, they haunt me every night

The morning light dancing through the blinds

Of the house we built on a love that died

You don’t live here anymore, but I still feel you

Deep in my bones

Receiver, receive her

«Level this home»

Just let me sleep here

«Winter is nigh»

I can’t leave, dear

Its all in my head

'Cause I’m a hallway lined with ghosts

Can you smile now?

Is heaven what we dream?

Can you forgive us both for being so naive?

For both our selfish hearts, this my apology

Is all I have to give my everything

Ik zag je wegdrijven langs de verschrikkelijke machines

Van een schuldige bruid en een zwaar hart vastgelijmd aan mijn mouw

Ik voel dat je geest op me neerkijkt en het wordt moeilijk om te ademen

Met jou op mijn borst, denk ik dat ik snak naar wat slaap

En alle beloften die we niet nakomen

Ziekenhuisbedden, fluorescerend wit

Je hijgende adem, je vervagende ogen

Ze smeken me, ze achtervolgen me elke nacht

Het ochtendlicht danst door de jaloezieën

Van het huis dat we hebben gebouwd op een liefde die stierf

Je woont hier niet meer, maar ik voel je nog steeds

Diep in mijn botten

Ontvanger, ontvang haar

«Niveau dit huis»

Laat me hier maar slapen

«De winter is nabij»

Ik kan niet weggaan, schat

Het zit allemaal in mijn hoofd

'Want ik ben een gang vol met geesten

Kun je nu glimlachen?

Is de hemel wat we dromen?

Kun je ons allebei vergeven dat we zo naïef zijn?

Voor ons beide egoïstische harten, dit is mijn verontschuldiging

Is alles wat ik heb om alles te geven?