Stalagmites - State Faults

Our wishes on dead stars

Are echoing incessantly

So desperately its haunting me

Enduring existence

Resonating tirelessly

A tangled mess of circuitry

I admit it;

I’m a mess

Of unwavering uncertainty

Just forget it

Because you’ll never ever know

Bow it feels to resonate so desperately

Lost in haunted memories

Given to dreams

And drowned in endless apathy

Baptized in the glow of the evening star

I turn away, nothing is real

I close my eyes and feel my body slip from me

Onze wensen op dode sterren

echoën onophoudelijk

Dus het achtervolgt me zo wanhopig

Duurzaam bestaan

Onvermoeibaar resoneren

Een warboel van circuits

Ik geef het toe;

Ik ben een puinhoop

Van onwankelbare onzekerheid

Vergeet het maar

Omdat je het nooit zult weten

Buigen het voelt zo wanhopig te resoneren

Verdwaald in spookachtige herinneringen

Gegeven aan dromen

En verdronken in eindeloze apathie

Gedoopt in de gloed van de avondster

Ik wend me af, niets is echt

Ik sluit mijn ogen en voel mijn lichaam van me wegglijden