Ultima - State Faults

A spell reciting incantations

A spark igniting oil consecrations

A candle burning violently on both of its ends

Flickering wildly like a dying constellation

Its true, I never felt more alone

The room drowned in everlasting dial tone

The spark quelled, that once burned on in infinite

A youth squandered, swallowed in this anxiousness

Give me a sign that youth never dies

That its just buried deep in atrophied dreams

I wish I could turn it off

Kaleidascoping blinding lights

This silence is deafening

I’m lost in my apathy

Stomp me out cause I’m burning at both ends

Stomp me out cause I’m burning on infinite

Een spreuk die bezweringen reciteert

Een vonk die oliewijdingen doet ontbranden

Een kaars die heftig brandt aan beide uiteinden

Wild flikkerend als een stervend sterrenbeeld

Het is waar, ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld

De kamer verdronk in de eeuwige kiestoon

De vonk doofde, die ooit oneindig brandde

Een verspilde jeugd, opgeslokt door deze angst

Geef me een teken dat de jeugd nooit sterft

Dat het gewoon diep begraven ligt in geatrofieerde dromen

Ik wou dat ik het uit kon zetten

Kaleidascoping verblindende lichten

Deze stilte is oorverdovend

Ik ben verloren in mijn apathie

Stomp me eruit, want ik brand aan beide kanten

Stomp me uit want ik brand op oneindig