Spectra Murder Show - SPECTRA*paris

My runway is a narrow flat purgatory

Coming to life each time I’m gonna move my lips

My young robot-ladies are marching sinuously

Trampling on death highways, unmercifully

I feed them with diamonds and crystalline ice

Served by doomy footmen with remote-drive-eyes

I quench them with gold wines and unearthly rain

Born in royal black halls, islands of pain

A beautiful day, the audience go wild

My sex robot-girls are starting the show in

A beautiful way, the moment has come

Shivers running down the spine, shock music whirl

A beautiful day, the audience afraid

My fiend robot-girls are spoiling the fun in

A beautiful way, the last final shot

Draws a line between the androids and the crowd

Dull preys are collapsing and their empty glance

Remains pretty unchanged, lifeless, on a trance

Mijn landingsbaan is een smal, plat vagevuur

Elke keer dat ik mijn lippen beweeg, komt het tot leven

Mijn jonge robotdames marcheren kronkelig

Op doodswegen vertrappen, genadeloos

Ik voed ze met diamanten en kristalhelder ijs

Geserveerd door doomy lakeien met remote-drive-ogen

Ik blust ze met gouden wijnen en onaardse regen

Geboren in koninklijke zwarte zalen, eilanden van pijn

Een mooie dag, het publiek gaat los

Mijn seksrobotmeisjes beginnen over

Op een mooie manier, het moment is daar

Rillingen lopen over de ruggengraat, schok muziek wervelt

Een mooie dag, het publiek bang

Mijn duivelse robotmeisjes bederven het plezier in

Op een mooie manier, het laatste laatste shot

Trekt een lijn tussen de androïden en de menigte

Doffe prooien bezwijken en hun lege blik

Blijft vrij onveranderd, levenloos, in trance