Не вини меня - Spa-City

Не вини меня, если слезы лицо умывали.

Примени меня, как лекарство против печали.

Где сады райские, ангелы нам не сказали.

Сияли лилии, лион цвета манит.

Реками увлекали, еле дыша играли.

Как мимолётным ветром вымело светлые дали.

Ведь и любить не дали лишнего, но шептали.

так просто взяли и нежный цветок растоптали.

горит твоя камета, кружится твоя камета.

На карте звездочета нам места рядом нету.

И нет назад билета, уйдет скорей карета.

Ставили на орла, но на любви монета.

Исторя проста, сообщенья без ответа.

Родные вам спасибо, даже что вы ведь так люди.

На моё счастье совести нет и стыда.

Судьба не мало ломала

Сердце холодным стало

Пламя манящее нело

Тело несмело ступало

В руках хрянащее мало

Найдя перестала

Толпа ведь то шептала

Мою любовь украла

Горы горят золотом, а мысли бьют молотом

Дико печальным вечером, куматозным днём.

Утром нутром чувствовал, как застыват он

В зеркале большом, все это незнакомо.

Кому она нужна, она в него влюблена.

Она грустна, она в который раз одна.

Некогда мятая постель ровно застелена,

Стол без свечей, без вина, не её вина.

А он так напряжен, а он в себя влюблён,

А он не пишет не звонит, другой он увлечен.

Так говорят подруги и вторит им район.

Уматывая слухи, нагоняя новый тон.

Но, а ты будь выше, будь проще и бодрей,

И по веленью неба станет твой мир светлей.

А наверху пусть знают, что делает сильней.

Или не быть врозь им и родней, неродней.

Судьба не мало ломала

Сердце холодным стало

Пламя манящее нело

Тело несмело ступало

В руках хрянащее мало

Найдя перестала

Толпа ведь то шептала

Мою любовь украла

Geef me niet de schuld als tranen mijn gezicht spoelden.

Gebruik me als een remedie voor verdriet.

Waar zijn de tuinen van het paradijs, hebben de engelen ons niet verteld.

De lelies straalden, het lyon van kleur wenkt.

Rivieren meegevoerd, nauwelijks ademend gespeeld.

Terwijl een vluchtige wind de heldere afstanden wegvaagde.

Ze gaven immers niet al te veel liefde, maar fluisterden.

dus namen en vertrapten ze eenvoudig een tere bloem.

je steen brandt, je steen draait.

Er is geen plaats voor ons op de kaart van de astroloog.

En er is geen retourticket, het rijtuig vertrekt binnenkort.

Ze wedden op een adelaar, maar een munt op liefde.

Het verhaal is eenvoudig, de berichten zijn onbeantwoord.

Bedankt familieleden, zelfs dat jullie zulke mensen zijn.

Gelukkig voor mij is er geen geweten en schaamte.

Het lot brak niet een beetje

Het hart is koud geworden

Vlam aanlokkelijk

Het lichaam stapte timide

Er is weinig geknor in de handen

Vinden gestopt

Het publiek fluisterde

Mijn liefde is gestolen

Bergen branden van goud en gedachten slaan toe met een hamer

Wild trieste avond, cumatus dag.

In de ochtend voelde ik in mijn buik hoe het vriest

In de grote spiegel is dit allemaal onbekend.

Wie heeft haar nodig, ze is verliefd op hem.

Ze is verdrietig, ze is voor de zoveelste keer alleen.

Het ooit verkreukelde bed is gelijkmatig opgemaakt,

Een tafel zonder kaarsen, zonder wijn, niet haar schuld.

En hij is zo gespannen, en hij is verliefd op zichzelf,

Maar hij schrijft niet, belt niet, verder is hij gepassioneerd.

Dat zeggen mijn vrienden en de wijk herhaalt ze.

Geruchten afronden, een nieuwe toon inhalen.

Maar, en je bent groter, wees eenvoudiger en opgewekter,

En op bevel van de lucht zal je wereld helderder worden.

En laat ze bovenaan weten wat hen sterker maakt.

Of om niet apart van hen te zijn en verwant, niet verwant.

Het lot brak niet een beetje

Het hart is koud geworden

Vlam aanlokkelijk

Het lichaam stapte timide

Er is weinig geknor in de handen

Vinden gestopt

Het publiek fluisterde

Mijn liefde is gestolen