Inside My Emptiness - Soul Demise

Walking through a desert of dead emotions

Glancing to the left and to the right

Nothing’s visible except desolation

Shining bones indicate what has been

Devoid of any human feeling

Nothing proves if I’m still alive or already dead

Like a frozen lake, neither hills nor dales

Monotony is all I experience

In my mental solitude I ignore any help

All of a sudden my soul was slightly touched

Unexpected as I was I withdrew — for a moment

But curiosity couldn’t be ignored

This little light came into my dull life

Somebody had broken my internal isolation

An isolation which came too slowly to be realized

Inside my emptiness

A shocking stream of pain penetrated me

Brutal and merciless the truth, obviously

Inside my emptiness

Squirming like a worm, blasting like a storm

But at the end

Gratefulness is what I know feel

You are responsible — can you see

My life has changed — no more fear

No more fear

This little light grew and with it my emotions

I couldn’t avoid, I wouldn’t avoid

Like a mirror it has shown me my inner self

A view that went deep — beneath my skin

I was touched to tears — impossible

My isolated and protected soul — torn apart

Wandelen door een woestijn van dode emoties

Naar links en naar rechts kijkend

Niets is zichtbaar behalve verlatenheid

Glanzende botten geven aan wat is geweest

Zonder enig menselijk gevoel

Niets bewijst of ik nog leef of al dood ben

Als een bevroren meer, noch heuvels noch dalen

Eentonigheid is alles wat ik ervaar

In mijn mentale eenzaamheid negeer ik alle hulp

Plots werd mijn ziel een beetje geraakt

Onverwacht als ik was, trok ik me terug — voor een moment

Maar nieuwsgierigheid kon niet worden genegeerd

Dit kleine lichtje kwam in mijn saaie leven

Iemand had mijn interne isolement doorbroken

Een isolement dat te langzaam kwam om te worden gerealiseerd

In mijn leegte

Een schokkende stroom van pijn drong door me heen

Brutaal en genadeloos de waarheid, uiteraard

In mijn leegte

Kronkelend als een worm, schietend als een storm

Maar aan het einde

Dankbaarheid is wat ik weet te voelen

Jij bent verantwoordelijk — zie je?

Mijn leven is veranderd - geen angst meer

Geen angst meer

Dit kleine licht groeide en daarmee mijn emoties

Ik kon niet vermijden, ik zou niet vermijden

Als een spiegel heeft het me mijn innerlijke zelf laten zien

Een uitzicht dat diep ging — onder mijn huid

Ik was tot tranen geroerd — onmogelijk

Mijn geïsoleerde en beschermde ziel — verscheurd