Sick Heart River - Soilwork

Leaning against what’s next to me

Have no fear, won’t see

Will it eat me up or bring me down

I’ll gradually make up my mind

My mind

Revolution within myself

I’m puzzled, still overwhelmed

By the stories that you would tell

They always send me something

Revolution within myself

Within myself

Let me give my best

I won’t depend

This time I will make

Another plan to find

What’s left and nothing less

Still I won’t tread

I’ll find my own way

To make it all worthwhile

Call, call on me darkness

Wait, wait on me now

Won’t you say

Say that I’m sorry

'Cause I won’t wait

I’ve found another form

It’s breeding life

It must have been there

The whole time when I was dead

'Cause I was pledged to emptiness

And now I’ve let myself

To see all the things

I just didn’t expect

Still I remember

Still I repent

I’d walk through the never

Despite my descent

Reborn, acknowledging the part

Of me that once was lost

I have repressed, too many years

My utopia was within my grasp

Doomed in absentia

Left to be sentenced

Still rising to cherish

All the things I have left

Call, call on me darkness

Wait, wait on me now

Won’t you say

Say that I’m sorry

'Cause I won’t wait

Leunend tegen wat naast me staat

Heb geen angst, zal niet zien

Zal het me opeten of me naar beneden halen?

Ik zal geleidelijk een besluit nemen

Mijn gedachten

Revolutie in mezelf

Ik ben verbaasd, nog steeds overweldigd

Door de verhalen die je zou vertellen

Ze sturen me altijd iets

Revolutie in mezelf

In mezelf

Laat me mijn best doen

Ik ben niet afhankelijk

Deze keer zal ik maken

Nog een plan om te vinden

Wat blijft er over en niets minder

Toch zal ik niet betreden

Ik vind mijn eigen weg

Om het allemaal de moeite waard te maken

Bel, roep mij op duisternis

Wacht, wacht nu op mij

Wil je niet zeggen?

Zeg dat het me spijt

Want ik zal niet wachten

Ik heb een ander formulier gevonden

Het kweekt leven

Het moet er zijn geweest

De hele tijd dat ik dood was

'Omdat ik was beloofd aan de leegte

En nu heb ik mezelf toegestaan

Om alle dingen te zien

Ik had het gewoon niet verwacht

Ik herinner me nog steeds

Toch heb ik berouw

Ik zou door de nooit lopen

Ondanks mijn afkomst

Herboren, de rol erkennend

Van mij dat ooit verloren was

Ik heb onderdrukt, te veel jaren

Mijn utopie was binnen mijn bereik

Gedoemd bij absentie

Links om te worden veroordeeld

Nog steeds aan het koesteren

Alle dingen die ik nog heb

Bel, roep mij op duisternis

Wacht, wacht nu op mij

Wil je niet zeggen?

Zeg dat het me spijt

Want ik zal niet wachten