Full Moon Shoals - Soilwork

I’ve never been your savior, I’ve never been your ghost

And as I’m pushing further, I’m playing the silent host

I feel like I am treading water, smoke’s still burning my eyes

Through and through I’m still captured by disorder

Swept away by every helpful advice

Anyone could cure it with blindness

There were moments where I thought I could be

A man who’s aching for the hour of closure

Darkness clearly kept on covering my needs

But it’s not what it seems

It’s just an inner endless shriek

I won’t unchain the lonely

I won’t release their souls

But I will examine the wishful

And drown in the full moon shoals

Anyone could cure it with blindness

There were moments where I thought I could be

A man who’s aching for the hour of closure

Darkness clearly kept on covering my needs

But it’s not what it seems

It’s just an inner endless shriek

Embracing the culmination

As the flames keep licking the sky

Slowly rising from the murky waters

I reach for the tenebrous sky

Sons and daughters of the repressed order

Take my turn and meet the dragon’s eye

Anyone could cure it with blindness

There were moments where I thought I could be

A man who’s aching for the hour of closure

Darkness clearly kept on covering my needs

But it’s not what it seems

It’s just an inner endless shriek

Ik ben nooit je redder geweest, ik ben nooit je geest geweest

En terwijl ik verder push, speel ik de stille gastheer

Ik heb het gevoel dat ik over water trap, de rook brandt nog steeds in mijn ogen

Door en door ben ik nog steeds gevangen door een stoornis

Meegesleept door elk nuttig advies

Iedereen kan het genezen met blindheid

Er waren momenten waarop ik dacht dat ik zou kunnen zijn

Een man die smacht naar het uur van sluiting

De duisternis bleef duidelijk mijn behoeften dekken

Maar het is niet wat het lijkt

Het is gewoon een innerlijke eindeloze kreet

Ik zal de eenzamen niet ontketenen

Ik zal hun ziel niet vrijlaten

Maar ik zal de wens onderzoeken

En verdrinken in de scholen van de volle maan

Iedereen kan het genezen met blindheid

Er waren momenten waarop ik dacht dat ik zou kunnen zijn

Een man die smacht naar het uur van sluiting

De duisternis bleef duidelijk mijn behoeften dekken

Maar het is niet wat het lijkt

Het is gewoon een innerlijke eindeloze kreet

Het hoogtepunt omarmen

Terwijl de vlammen de lucht blijven likken

Langzaam oprijzend uit het troebele water

Ik reik naar de ijle hemel

Zonen en dochters van de onderdrukte orde

Neem mijn beurt en ontmoet het drakenoog

Iedereen kan het genezen met blindheid

Er waren momenten waarop ik dacht dat ik zou kunnen zijn

Een man die smacht naar het uur van sluiting

De duisternis bleef duidelijk mijn behoeften dekken

Maar het is niet wat het lijkt

Het is gewoon een innerlijke eindeloze kreet