Good Morning, Captain - Slint

«Let me in,» the voice cried softly

From outside the wooden door

Scattered remnants of the ship could be seen in the distance

Blood stained the icy wall of the shore

«I'm the only one left

The storm took them all,»

He managed as he tried to stand

The tears ran down his face

«Please, it’s cold»

When he woke, there was no trace of the ship

Only the dawn was left behind by the storm

He felt the creaking of the stairs beneath him

That rose, from the sea to the door

There was a sound at the window then

The captain started (His breath was still)

Slowly, he turned

From behind the edge of the windowsill

There appeared the delicate hand of a child

His face was flushed and timid

He stared at the captain through frightened eyes

The captain reached for something to hold on to

«Help me,» he whispered, as he rose slowly to his feet

The boy’s face went pale

He recognized the sound

Silently, he pulled down the shade against the shadow

Lost in the doorstep of the empty house

I’m trying to find my way home

And I’m sorry

And I miss you

I miss you

I’ve grown taller now

I want the police to be notified

But I swear, with this song, I’ll make it up to you

I’ll make it up to you

I’ll make it up to you

I miss you

I miss you

Ah, I miss you

I miss you

«Laat me binnen,» riep de stem zacht

Van buiten de houten deur

Verspreide overblijfselen van het schip waren in de verte te zien

Bloed bevlekte de ijzige muur van de kust

«Ik ben de enige die nog over is»

De storm heeft ze allemaal meegenomen»

Het lukte hem terwijl hij probeerde op te staan

De tranen liepen over zijn gezicht

"Alsjeblieft, het is koud"

Toen hij wakker werd, was er geen spoor van het schip

Alleen de dageraad werd achtergelaten door de storm

Hij voelde het kraken van de trap onder zich

Die roos, van de zee tot aan de deur

Er was toen een geluid bij het raam

De kapitein begon (zijn adem was stil)

Langzaam draaide hij zich om

Van achter de rand van de vensterbank

Daar verscheen de tere hand van een kind

Zijn gezicht was rood en verlegen

Hij staarde met angstige ogen naar de kapitein

De kapitein reikte naar iets om zich aan vast te houden

«Help me,» fluisterde hij, terwijl hij langzaam overeind kwam

Het gezicht van de jongen werd bleek

Hij herkende het geluid

Zwijgend trok hij de schaduw naar beneden tegen de schaduw

Verdwaald voor de deur van het lege huis

Ik probeer mijn weg naar huis te vinden

En het spijt me

En ik mis je

Ik mis jou

Ik ben nu groter geworden

Ik wil dat de politie op de hoogte wordt gebracht

Maar ik zweer het, met dit nummer maak ik het goed met je

Ik maak het goed met je

Ik maak het goed met je

Ik mis jou

Ik mis jou

Ah, ik mis je

Ik mis jou